نمایش موارد بر اساس برچسب: هما گویا

هما گویا (سی و یک نما) – یک روز، داغ لواشک های آسید حمزه ماند به دلمان. یک موتوری با دو سرنشین آمد، سید و پسرش رو به گلوله بستند و فرار کردند. آن دکان بسته شد و نام کوچه هم شد شهیدان بهنود... فقط همین.

هما گویا (سی و یک نما) - شاهین (رضا بهبودی) نقاش است، یک هنرمند درونگرا  که سالهاست در آلمان ساکن شده و نتوانسته پاسخی به سوال هایش در ارتباط با انسانیت، ارزش ها و مرز بین خوبی و بدی پیدا کند(این را به راحتی در چهره اش می توان خواند) و حالا که به دلایلی از جمله فوت پدر به وطن برگشته نیزرد پائی ازباورهایش نمی بیند.او لابد در گذشته نیز سوال های بسیاری داشته که از بی پاسخ ماندن ها ترک خانه و سرزمینش را کرده است. فیلم یک روز طولانی تمام این کلیدواژه ها را درسکانس های ابتدائی به مخاطب میدهد.سکوت شاهین ، حرافی برادرش سامان و....سگی که دارد جان میدهد و همه بی تفاوت از کنارش می گذرند.

هما گویا (سی و یک نما)- مهمان دیشب خندوانه پیمان معادی بود و اولین حضورش در رسانه ملی.حضور او به چندین دلیل مغتنم بود تا جائی که من به شخصه درس هائی گرفتم که می خواهم  با دبیر فرهنگی روزنامه "صبح نو" شریک شوم. دور از انتظار نبود که عده ای تاب حضور این بازیگر بین المللی و البته "دو تابعیتی"!! را در رسانه ای که صرفا متعلق به خود می دانند نداشته باشند مثل دبیرمحترم فرهنگی روزنامه "صبح نو"که متاسفانه برای مطرح شدن رسانه خود در این دم دمای انتخابات، دست روی سوژه خوبی نگذاشته است و کنایه و طعنه اش به اینکه فیلم های معادی را بچه هایش ندیده اند، اوج دانش کم وی را حداقل در زمینه تربیت فرزند نشان می دهد.

سی و یک نما- خدا رو شاکریم که یک سال دیگر سایت مستقل سی و یک نما توانست روی پایش بایستد. این را از نگاه شما داریم و لطف خدا و... بس.

البته ناسپاسی است اگر از زحمات همکارانمان به راحتی بگذریم

حسن ختام این سال مروری است بر ده نقد، تحلیل و یادداشت که بیشترین بازدید شما را به خود اختصاص داده است.

هما گویا (سی و یک نما)- چند سالیست که رسانه ملی روزهای آخر سال را به محک زدن برنامه هایش از نگاه مخاطب اختصاص می‌دهد. مرحله اول، انتخاب برنامه ها و سریال ها در گروه های مختلف از شبکه های مختلف است که عموما بیشترِ اعضای هیئت انتخابش به جرات می توان گفت از پزهای طول سالشان این است که اصلا برنامه های تلویزیون را نمی بینند به خصوص سریال ها را.

هما گویا(سی و یک نما)- هنوز صدایش در گوشمان است که همین سه هفته پیش در برنامه ی هفت رو به روی بهروز افخمی نشسته بود و در مورد داوری امسال جشنواره می گفت: "ما یک معلم داشتیم که چشمهایش چپ بود. به این یکی نگاه می کرد و آن یکی را صدا می کرد و داوران امسال هم مثل اینکه مشکل معلم ما را داشتند.

علی معلم بلند بالا با آن موهای زودتر از موعد سفید شده که خیلی هم به او می آمد،با لباس های عمدتا روشن و انگشترهای فیروزه،با نقد های خوب وبا دنیای تصویر و جشن حافظش رفت. یک دفعه و شوک آور.

مسئول دفتر ماهنامه دنیای تصویر با تایید این مطلب گفت : عصر امروز علی معلم در دفتر مجله بوده است که ناگهان سکته کرده و فوت می کند.

باور کردنی نیست او که جند سال پیشتر در کاخ جشنواره فیلم فجر زمان اکران فیلم "آل" که تهیه کننده اش بود وقتی صدا درست پخش نمی شد چنان فریادی زد که همه ی برج میلاد یکباره ساکت شد اما حالا زورش به این مرگ بی موقع نرسید.

سال گذشته کمی حال ندار بود و وقتی دیدمش چهره ای زرد داشت اما امسال عجیب راحت و خندان و سر حال به نظر می رسید وبا آرامشی خاص. شاید حسابش با خودش پاک شده بود و می دانست قرار است برود.مردی که مثل من در کودک درونش در کارتون "تام و جری" دلش به حال تام هم می سوخت.

ریحانه محمودی (سی و یک نما) – دو سال پر چالش اما شیرین از آشنایی و همکاری من با "هما گویا" و ٣١نما می‌گذرد. پیش از ،آن مخاطبی عادی بودم که نوشته‌هایش را دنبال می‌کرد و حظ می‌برد ولی حالا کنار اوست و نزدیک؛ در فرصتی خواستنی و مغتنم که لحظه به لحظه قدردان آن هستم.

مدتی بود که می‌خواستم درباره‌ی کتاب "من رو به روی‌ آن‌ها" به قلم هما گویا مطلبی برای انتشار بنویسم که فروتنی ذاتی او هربار مانعم می‌شد.

تا این‌که اینبار مصمم‌تر به او گفتم چند خطی نوشته‌ام برای صفحه‌ی شخصی‌ام و از شما می‌خواهم تا اجازه دهید روی خروجی سایت هم قرار بگیرد، نه به عنوان کتابی که شما قلم زدیدش و حالا قرار است مطلبی درباره‌‌ی آن در سایت مطبوعتان منتشر شود بلکه در قامت کتابی که خواندمش، دوستش داشتم و از آن آموخته‌ام و او پذیرفت.

آن‌چه می‌خوانید نگاهی گذراست به یک کتاب محترم که به گونه‌ای بخشی از دست‌رنج سال‌ها فعالیت "هما گویا" در عرصه‌ی نقد و نویسندگی سینماییست.

هما گویا (سی و یک نما)– مسعود فراستی از منتقدینی است که زمانی نگاهش را دنبال می کردم و گاه نگاه خودم را در نقدهایش می دیدم. از او یاد می گرفتم و گاه آنچه را هم که بلد بودم از یاد می بردم و این روزها گر چه باز هم مشتاقانه منتظرم تا از هذیان گوئی هایش کاسته شود و برگردد به دورانی که یک منتقد با سواد اما با نگرشی خاص بود اما، روز به روز نا امیدتر می شدم تا اینکه در آخرین برنامه هفت آب پاکی را روی امید واریم ریختم.باورم نمیشد که او آن قدر تحت فشار حاشیه ها باشد که حرف هایش تبدیل شود به یک کمدی موقعیت در برنامه هفت وقتی می گوید: نفهمیدم چرا تماشاچی ها داشتند به فیلم "خوب، بد، جلف می خندیدند؟!"

هما گویا (سی و یک نما) - لزومی ندارد که یک فیلم بهترین باشد تا بهترین تاثیر را روی مخاطب بگذارد. فیلم "فلش دنس" (1983) هم یک فیلم استثنائی حتی در کارنامه ی "آدریان لین" نیست اما برای من یکی از محبوب ترین فیلم هائی است که در نوجوانی و زمان اوج رونق فیلم های موزیکال به سبک جدید دیدم و هنوز هم از تماشای آن لذت مضاعفی می برم.

هما گویا (سی و یک نما) – سریال "آرام می گیریم" که این روزها روی آنتن شبکه ی دو می نشیند را جسته گریخته می دیدم و بازیت را که مرا به یاد بازی آخر زنده یاد خسرو شکیبائی در "شب" رسول صدر عاملی می انداخت.معلوم بود که حال نداری وبا عشق سر پائی، درست مثل خسرو خان نازنین. چقدر نگرانت شده بودم، اما نه تا این حد که فکر کنم نمیرسی این آخرین بازیت را روی آنتن تا به آخردنبال کنی و قبل از اینکه "آرام می گیریم" را تا به انتها ببینی، آرام می گیری. به گذشته نگاه می کنم. به سریال "درپناه تو" که نقطه ی عطفی بود برای تو، لعیا زنگنه، پارسا پیروزفر و رامین پرچمی.رنسانسی در سریال سازی با تم عاشقانه که دخترهای جوان با عشق تو عاشق می شدند و برای خود دنبال "محمد" می گشتند.

صدای خانم ثریا قاسمی در گوشم طنین می اندازد که مادرانه چه قشنگ خطابت می کرد: "محمدم!!"