در خلاصه داستانی که روابط عمومی فیلم در اختیار رسانه‌ها قرار دادند چنین آمده: زهره در راه بازگشت به خانه تعقیب می‌شود. او پا به فرار می‌گذارد و در این حین بر اثر تصادف فوت می‌کند. پرویز همسر زهره بعد از ۶ سال، برای اولین بار، با ضمانت رئیس زندان به مدت ۷۲ ساعت به مرخصی می‌آید تا زهره را دفن کند و فرزندانش را به فرد مطمئنی بسپارد. دریغ که همه اطرافیان، در بخشی از گرفتاری های او متهم هستند.

انتخاب بازیگر نقش زهره و به خصوص اینکه چهره سینمایی آشنایی نیست و هم نام بودن او با کارگردان نشان می‌دهد که نسبتی دارند برای تاثیرگذاری این سکانس خیلی خوب است. امیر علی دانایی هم گرچه کمی برای این نقش جوان است اما چهره‌ی از درون داغون شده‌ی خوبی از شخصیت پرویز را به نمایش می‌گذارد. همه چیز به نظر خوب است اما "انزوا" در انزوا می‌ماند و کم می‌آورد. چه در قصه و چه در روایت قصه. تنها اولویت آن بازی‌های خوب (بخصوص جمشید هاشم پور، نادر فلاح و علی استادی) است و موسیقی بسیار خوبی که متاسفانه گاه از بعضی سکانس‌ها بیرون می‌زند. انگار یک جوری فیلم بیشتر تله فیلم است تا یک فیلم سینمایی بلند که از یک کارگردان فیلم اولی که تهیه کننده‌ای چون سعید ملکان را پشتوانه خود ندارد چندان هم غیر منتظره نیست. پرویز سه روز به مرخصی آمده تا زنش را دفن کند اما انگار که بر عکس است و قرار است او را که پیش از این با تهمت‌هایی که به گوشش رسیده در دل کشته و دفن کرده بود را می‌خواهد نبش قبر کند.

استفاده از کات‌های متوالی با ریتم تند به سلیقه "عصبانی نیستم" که در فیلم استفاده شده است و نگرش در تدوین که خیلی از منتقدین به آن ایراد گرفتند در بعضی از جاها نقطه قدرت فیلم انزواست، متاسفانه در خیلی جاهای دیگر مخاطب را کلافه می‌کند اما به نظرم نقطه ضعف اصلی فیلم نیست. نقطه ضعف بزرگ این است که می‌خواهد در انتها و به آنی زهره را که در تمام طول راه انزوا محکوم کرده تبرئه نماید و این بی‌اعتنایی به دغدغه اصلی فیلم یعنی قضاوت‌های بی‌جهت و خودسرانه فیلم است و تا جایی ناموفق است که در پایان هنوز هم به پاک بودن زهره شک داریم. نمی شود به یکباره در یک سکانس به ظاهر کلیدی مهندس و پرویز با دیالوگ‌های باسمه‌ای تمام تصویری و نقطه‌های کور روایت‌ها از زهره را فراموش کنیم. بخصوص مورد حل نشده‌ی گوشی موبایل او که نباید در فیلم به سادگی از آن می‌گذشت و بهانه‌ی خوبی بود برای رمز گشایی و تعلیق فیلم.

گر چه در آخر سپردن بچه‌ها و اعتماد به زنی که خوشنام نیست به نظرم نگاه خوبی بود به اینکه از زاویه دید پرویز یاد بگیریم که به راحتی در مورد آدم‌ها قضاوت نکنیم.

انزوا از آن فیلم‌هایی است که شاید اگر دوباره و از نو مراحل پس از تصویر برداری را می‌گذراند، خیلی از عیوبش رفع می‌شد. به هر حال «انزوا» فیلم متوسطی است اما فیلم بدی نیست و ارزش یک بار دیدن را دارد.

انزوا فیلمی پر بازیگر به کارگردانی مرتضی‌علی عباس میرزایی و نویسندگی مرتضی‌علی عباس میرزایی و احمد رفیع‌زاده و تهیه‌کنندگی پیمان جعفری محصول سال ۱۳۹۵ است.

این فیلم در تاریخ ۱۷ آبان ۱۳۹۶ در سینماهای ایران اکران شده‌ است و بازیگران آن عبارتند از: امیرعلی دانایی، نادر فلاح، اندیشه فولادوند، بهنوش بختیاری، جمشید هاشم‌پور، علیرضا استادی، شقایق فراهانی، سیامک صفری، مهران رجبی، همایون ارشادی، امید روحانی، وحید نفر، علیرضا مهران، لیندا کیانی، کیمیا ملایی، علی علیخانی و لعیا عباس میرزایی.