هما گویا (سی و یک نما)- فیلم با سکانسی از کنگره روانپزشکی در یک تیمارستان شروع می شود. زن جوانی (کیت بکینسیل) را آورده اند که به عنوان نمونه یک بیمار روانپریش مطرح کنند . زن فریاد می زند و از مدعوین کمک می خواهد. استاد روانپزشک توضیح میدهد که او دیوانه ای است که به شوهرش حمله کرده و گوش او را جویده و چشمش را کور کرده است. زن در حالی که همچنان کمک می طلبد دچار حمله هیستریک می شود و او را از سالن بیرون می برند.
هما گویا (سی و یک نما) – چهار سال پیش بود یا بیشتر که محاکمه دختری به جرم قتل پدرش را در رسانه ها دنبال می کردم . دختری که سالها مورد آزارجنسی پدر قرار می گرفت و پدر به بهانه های مختلف او را با خود به سفر می برد و مادرکه بیرون از خانه مشغول کار بود هیچ توجهی به مشکلات روحی دختر نداشت . این بار هم پدر بلیت دو نفره ای برای خود و دخترش به مقصد دوبی تهیه کرده که دختر شبانه با سم پدرش را می کشد.
هما گویا (سی و یک نما) – چند کلامی بیشتر نمی گویم و سکوت می کنم به وسعت چند سخنرانی. با این شروع می کنم که مرگ حرمت دارد. لحظات آخر زندگی حرمت دارد و پیکر بی جان هم حرمت دارد.به چی نگاه میکنی برادر!؟ تو از چی عکس میگیری!؟ وتو چرا بین صدها عکس این را انتخاب می کنی و روی خبرگزاری معتبرت می گذاری ؟!
هما گویا (سی و یک نما) – در سال گذشته ی سینمائی (2013) من نه از سینما ، نه از آکادمی اسکار و نه از فیلم ها بلکه از خودم نا امید شده بودم . حس غریبی بود که با هیچیک از فیلم هائی که می دیدم نمی توانستم ارتباط بگیرم و به خصوص فیلم "12 سال بردگی " که حتا جاذبه ی تکنیکال "جاذبه" را هم برایم نداشت. فکر می کردم به بیماری نا شناخته ای به نام "عدم همذات پنداری" دچار شده ام تا اینکه فیلم های سال 2014 را دیدم . در این سال هر چه فیلم میدیدم یا متوسط بود یا خوب و یا عالی.هیچ فیلمی ناامیدم نمی کرد و حسرت وقت تلف شده ام را نمی خوردم. فیلم هائی تا حدودی مستقل از سینمائی تا حدودی مستقل.
هما گویا (سی و یک نما) – تمشک با سکانسی شروع می شود که حمید (مهدی پاکدل ) و هما (نیکی کریمی ) آماده سفر هستند . چمدان ها بسته می شود و در لا به لای محتویات چمدان و گوشه و کنار ، لباس ها ووسائلی را می بینیم که نشانی از حضور یک نوزاد در این خانواده کوچک دارد اما خبری و یا تصویری از او نیست. اتومبیل در راه دچار سانحه می شود ، هما میمیرد و حمید هم حافظه اش را از دست می دهد.چمدان حاوی وسائل بچه بصورت معمائی در می آید که اطرافیان و نزدیکان این زوج از آن بی خبرند.
هما گویا (سی و یک نما) – از دیشب پنجشنبه 23 بهمن ماه و یک روز پس از پایان سی و سومین جشنواره فیلم فجر که "محمد رسول الله" برای مدیران ، فیلمسازان ، دولتمردان و همچنین اهالی رسانه و منتقدین در سینما فرهنگ به نمایش درآمد به دنبال گفتگوئی با بعضی ازاین بینندگان خاص پیرامون نظرشان در مورد آخرین ساخته مجید مجیدی بودم اما همگی و بدون استثنا احتیاط می کردند و حتی حاضر به گفتن کلامی در مورد آن نشدند.
هما گویا (سی و یک نما) – پرینوش صنیعی بیشتر از آنکه یک نویسنده و رمان نویس باشه، یک قصه گو است. قصه گوئی که به خوبی با مخاطبش ارتباط برقرار می کنه. در این وانفسای کمبود فیلمنامه خوب، که همه ی بی رونقی سینما رو به گردن آن میندازیم اقتباس ادبی حتمن میتونه کمکی به این کمبود باشه. من نیز در این سالها همیشه منتظر بودم تا اقتباس هائی از اسماعیل فصیح و پرینوش صنیعی و ...رو در قالب تصویر ببینم.
هما گویا (سی و یک نما) – تصویری نمی بینیم. فقط صداست. شاید فکر کنیم صدای حرکت یک ترن کهنه روی ریل های قدیمی. اما خیلی زود تصورمان را تصحیح می کنیم . این صدای نت هاست که از لابلای یک ابزار موسیقی می شنویم . دیگر نیازی به نبودن تصویر نیست. بازی کارگردان با ما به همین زودی تمام شده و ما به همراه دوربین از راهرو می گذاریم و به اتاقی می رسیم که نوازنده جوان مشغول نواختن است .
هما گویا (سی و یک نما)- دو سه روزی به سی و دومین جشنواره فیلم فجر مانده بود. برای کاری به وزارت ارشاد رفته بودم. کاری که هیچ ارتباطی به جشنواره فیلم فجر نداشت. دغدغه ی جشنواره "سی و دو " ساله بود و دغدغه من "سی و یک نما". طبق معمول نمیدونستم که در این محوطه بزرگ وارد کدوم ساختمان باید بشم و طبق معمول اشتباهی رفته بودم.
هما گویا (سی و یک نما) – تمام مدتی که اولین فیلم "جمشید محمودی " را می بینم، قلبم به هم فشرده می شود. این حس رو با دیدن چند مترمکعب از فیلم های دیگر هم تجربه کرده بودم، اما در اشل بزرگتر. مثل لحظات دیدن "تایتانیک" یک شاهکار ماندگار با موسیقی میخکوب کننده. حالا موسیقی "سهند مهدیزاده" هم قلبم را می فشارد. فیلم به قدرت "باران" مجیدی نیست اما به همان اندازه مرا همراه خود می کند. بازی های بسیار خوب و باور پذیر ، تصویری که خوب قابش را می شناسد، تدوین فوق العاده "سپیده عبدالوهاب" و البته کارگردانی که یک سرو گردن از قصه بالاتر ایستاده است.
