آنجلینا جولی پنجشنبه شب به آماندا گورمن، شاعر ملی جوانان ادای احترام کرد. جولی در جشن بورلی هیلز به همراه دخترش زهارا جولی پیت حضور داشت تا جایزه افتخاری ورایتی را به گورمن-شاعری که در ماه ژانویه در مراسم تحلیف رئیس جمهور جو بایدن، شعر "تپه ای که ما بالا می‌رویم" را قرائت کرد، اهدا کند.

آنجلینا جولی در تقدیر از گودمن بیان داشت: "زن جوانی با کمالاتی که بدون ترس در روز تحلیف رئیس جمهور به سمت تریبون رفت، نه تنها جوانترین بلکه قوی ترین صدایی است که در آن لحظه آرزویش را داشتیم. آماندائی که امروز می بینیم از زمانه ما برخواسته و بزرگ شده تا بتواند فرشتگان نجات بخش ما را فرا بخواند. اما یک آماندا وجود داشت که ما ندیدیم. یک دختر بچه ای که دارای اختلال تکلم است و به قول خودش، "یک کودک 7 ساله با دندانی کج، با موهای نازک و با لکنت در گفتار"، او با همه اینها معنای خاص خودش را خلق و از خودش زنی ساخته که امروز می بینید."

کیتی پری، خواننده، ترانه‌نویس و داور تلویزیونی آمریکایی، که در زمینه کمک رسانی به جوامع محروم از طریق هنر کار می کند، روز پنجشنبه 30 سپتامبر، در مراسم «قدرت زنان» ورایتی روی صحنه رفت تا جایزه افتخاری این مراسم را دریافت کند.

کایل کینک مجری سی بی اس درباره کیتی پری گفت: "من می توانم اینجا بایستم و آمارهای زیادی در مورد آنچه باعث می شود این افتخار به یکی از بانفوذترین زنان در صنعت موسیقی اعطا شود صحبت کنم اما او تنها هنرمند زنی است که تا به حال پنج تک آهنگ شماره یک داشته است. او بالاترین رتبه را در این زمینه دارد. او اولین کسی بود که به 100 میلیون دنبال کننده در توییتر رسیده است. من حتی می توانم به شما یادآوری کنم که او تنها زن در تاریخ است که یک لوستر کریستالی غول پیکر را در مراسم گال مت بر تن کرده است!! حالا از لباس چیزبرگرش بگذریم. همه این کارها فقط از کیتی پری بر می آید، و من اینجا هستم تا به شما بگویم کیتی پری کیست."

بازیگر افسانه ای ریتا مورنو نیز به روی صحنه رفت تا از تلاش خود برای به دست آوردن قدرت در زندگی اش صحبت کند.

مورنو گفت: "با توجه به سابقه من، احساس قدرتمند بودن یک واقعیت مهم است." وی در این باره می گوید: "من به عنوان یک مهاجر جوان لاتین در جامعه ای نژادپرست و مردسالار بزرگ شدم، صادقانه بگویم نمی توانستم حتی تصور کنم که چه احساسی می توانم داشته باشم. آنچه می خواستم آنقدر دور از دسترس بود که تنها چیزی که می توانستم جمع کنم نیروی درونی برای انجام رویای ام برای تبدیل شدن به یک بازیگر موفق بود. اما این مبارزه یک واقعیت هر روزه بود و هنوز ادامه دارد."

مورنو در این مراسم در کنار چانینگ دانگی، کیتی پری، آماندا گورمن و لورد، که مورنو از آنها به عنوان "دسته زنان استثنایی" یاد می کرد، شرکت کرد.