هما گویا (سی و یک نما)- در ایران بازیگر زن مثل بازیکن فوتبال می مانند که بعد از دهه سوم زندگی گاه مجبور میشود چهار گوشه زمین را ببوسد، کفش ها را آویزان کرده و خداحافظی کند چرا که در فیلمنامه های ایرانی قصه ها را جوان ها می سازند و میانسالی و پیری اکساسوآر صحنه اند.
بازیگران زن ایرانی با بالا رفتن سنشان کم کم بازار کارشان کساد می شود، یا خود قبل از اینکه کم کار شوند، بازیگری را کنار می گذارند، یا کنار گذاشته می شوند و البته هستند معدودی از آنها که می مانند و از حقشان که ماندنست دفاع می کنند و توانائی شان را به رخ می کشند.
اما عده ای هم هستند که صورت مسئله را پاک می کنند، زیر تیغ انواع جراحی ها و یا شگردهای زیبائی می روند، سنشان را کتمان می کنند و بدون آنکه متوجه باشند بازنشستگی را زودتر از موعد به خود تحمیل می کنند. گاه انقدر تحت فشارند که متوجه نمی شوند با وجود داشتن فرزند 27ساله، جشن تولد چهل سالگی گرفتن طنز تلخی است.
سی و یک نما- اینکه بگوئیم زیبائی نقشی در حضور یک بازیگر ندارد ، تعارفی بیش نیست اما رمز موفقیت یک بازیگر نخواهد بود و چه بسا بازیگران زن ایرانی که با افراط در جراحی پلاستیک چنان چهره ی تصنعی از خود ساختند که کمتر فیلمسازی تمایل دارد تا نقشی تاثیرگزار در فیلمش را به آنها بسپارد در حالی که با چهره ی واقعی شان بازی های خوبی در کارنامه دارند.چند نمونه موفق و نا موفق این تغییر چهره ها را با هم می بینیم.
سی و یک نما- بازی در نقش مقابل به مانند بازی سایه واری است که باید همپای بازیگر مقابل به پیش رود، سایه ای که سایه مقابل را تعقیب می کند. در قسمت قبل به معرفی ده نقش مقابل ماندگار سینمای جهان پرداختیم در این قسمت ده نقش مقابل ماندگار سینمای ایران را نیز با هم مرور می کنیم.
