سی و یک نما - مجلس یادبود امین تارخ، چهارشنبه ۶ مهر با حضور جمعی از هنرمندان و دوستداران او در مجتمع فرهنگی هنری پیامبر اعظم (ص) برگزار شد.
سی و یک نما – در سال های اخیر مرگ چهره ها بستری شده تا در فضای مجازی توانایی های قلممان را به رخ بکشیم. گاه خودمان را مطرح کنیم، گاه قصه ها و خاطراتی تعریف کنیم که خود آن عزیز از دست رفته به یاد ندارد و گاه عکس های دو نفره و چند نفره. شاید هیچکدام بد نبود اگر موقع تشییع و خاکسپاری او را تنها نمی یافتیم.
اما معمولا در وداع آخر جای خیلی ها خالی بود. جای آنها که باید می آمدند و البته جای بعضی که وظیفه داشتند که بیایند. مسیر بدرقه کوتاه شده بود تا فضای مجازی و این زنگ خطری بود برای عاطفه ها. اما امین تارخ و مرگ تاسف بارش انگار تلنگری شد که یکبار دیگر با خود بیاندیشیم که این آخرین انتظاریست که از ما دارد. قدردانی با حضور در مراسم آخر. یقینا اگر حس درونی خاصی نسبت به امین تارخ نبود، شاید این اتفاق باز هم نمی افتاد اما ای کاش ارتباطمان با هم، این روزها به واسطه قطع اینترنت مختل نمیشد و میدیدیم که هر که آمده گویی خود صاحب عزا است. یک مراسم دلی و آه های از ته دل. انگار که واقعا معصومیت از دست رفته است.
سی و یک نما - درگذشت امین تارخ و واکنش ها به این خبر تاسف بار و غیر منتظره، در همین چند ساعت اخیر نشان میدهد که او جایگاه ویژه ای بین مردم، اهالی سینما و هنر دارد. او که یکی از آغازگران کلاس و مدرسه بازیگری نیز بود و چهره های با استعداد بسیاری را به عالم هنر بازیگری معرفی کرد.
با هم ده نقش ماندگار او را مرور می کنیم.
یادش گرامی
سی و یک نما - او را در کودکي شناختم. بازيگر خوش چهره ي شيرازي که با سريال " شهر من، شيراز" آمد، مطرح شد و نويد حضور يک بازيگر خوب در حوزه سينما و تلويزيون را مي داد. انقلاب که شد بيشتر درخشيد، با مرگ یزدگرد. حضور در سربداران و ابن سينا وی را به ستاره اول تلويزيون بعد از انقلاب در ژانرهاي تاريخي بدل کرد.
و بعد پرنده خوشبختی سینما شد و....
صداي گيرا و پر نفوذش همچنان در گوشم طنين انداز است و دردي که رفتنش را برايمان غير قابل تصور مي کند.
سی و یک نما - فهرست نهایی بازیگران پروژه نمایشی-موسیقایی «هفت خان اسفندیار» به نویسندگی محمدرضا کوهستانی و کارگردانی حسین پارسایی منتشر شد.
سی و یک نما - از آن کارآکترهای متفاوت سینمای قبل از انقلاب بود. با موهای بلند، چشمان روشن، ریش و سبیل و شلوار جین اورکت کاسترویی. خوش تیپ و روشنفکر مورد پسند جوان های خاص.
بازیگر بود از «درشکه چی» که با همسرش هانیه زندی (ارغوان) بازی کرد تا «آرامش در حضور دیگران» و «علی کنکوری»، فیلم های معترض آن زمان.
اما شهرتش با نویسندگی و کارگردانی فیلم "همسفر" با بازی بهروز وثوقی و گوگوش شکل گرفت و با سریال پر مخاطب و متفاوت "طلاق" به اوج رسید. تیپ متفاوت او و ژیلا سهرابی (بازیگر و خواهرزاده علی حاتمی) با جیپی که در شهر می گشت و دنبال سوژه در قصه های طلاق بود، مُد روز سال ۵۶ و ۵۷ شده بود.
او قصد نداشت بعد از انقلاب از ایران برود و حتی فیلم "قرنطینه" را نیز ساخت اما به یکباره ممنوع الکار شد و مهاجرت کرد.
و در اوج توانمندی و جوانی یکی از سرمایه هایی بود که از دست رفت.و او که یک انقلابی بود، تبدیل به ضد انقلاب شد.
او مسعود اسدالهی بود که شب گذشته پس از یک دوره بیماری در سن ۷۸ سالگی درگذشت.
سی و یک نما - اسماعیل شنگله کارگردان، بازیگر، مترجم و از اساتید برجسته بازیگری در دانشکده هنرهای دراماتیک بر اثر ابتلا به کرونا در سن ۸۶ سالگی درگذشت.
سی و یک نما - برای نسل های قبل، او دایی جان سریال خانه به دوش (مراد برقی) بود و برای نسل های حاضر دکتر یک حبه قند. تحصیلکرده و گریموری قابل با آن لهجه ی شیرین یزدی. تکیه کلامش تکیه کلام نسل های گذشته که می گفت : " بله....بعله". او روح الله مفیدی بود که حالا در گذشته است اما خاطراتش با ما خواهد ماند.
سی و یک نما - شاید اولین بار او را هم مثل امین حیایی در سریال "آپارتمان" اصغر هاشمی دیده باشیم اما اوج شهرت شهره لرستانی به واسطه ی حضورش در فیلم "لیلی با من است" بود . اصولا در کنار پرویز پرستویی درخشان بازی می کرد. بعد ها نشان داد که کارگردان خوبی هم هست و تله فیلم "عمه ماه منیر" او با استقبال فراوانی رو به رو شد. شهره لرستانی رو به روی دوربین هیچ کارگردان بزرگی هرگز کم نیاورد و حالا ثابت کرد که رو به روی خودش هم کم نمی آورد، این لری که از نژادش مبارزه را آموخته است. سال ها به دنبال اثبات هویتش به عنوان یک ترنس از راه قانونی بود. تصمیمی که برای یک فرد عادی هم شجاعت می خواهد چه برسد به یک هنرمند مشهور اما او اقتدار خود را در میانسالی به رخ کشید. در سنی که شاید به نظر کمی دیر بیاید و دردسرهایی داشته باشد.
سی و یک نما - همین یک ماه گذشته بود که شما را در بازپخش سریال "راه بی پایان" همایون اسعدیان دوباره دیدیم. بازیگر پیشکسوتی بودید که در نقش چندم هم به یادمان می ماندید، باورپذیر و بی ادعا. مثل نقشی که در "پلیس جوان" داشتید. بازیگر خوبی که وقتی با لهجه ی شیرین مشهدی اش نقش آفرینی می کرد، دلنشین تر هم میشد.
خبر فوتتان دلمان را به درد آورد. شنیدیم که مدتی بود دچار فراموشی هم شده بودید که چندان مهم نیست. همان بهتر که بعصی از پیشکسوتان عالم هنر این روزها فراموشی داشته باشند چرا که خیلی هم چیزی را از دست نمی دهند جز تلخی روزگار بازیگران قدیمی.
