سال گذشته، وونگ کار وای مجموعه تلویزیونی "شکوفه‌ها" را در چین منتشر کرد. این برنامه ۳۰ قسمتی هر قسمتش حدود ۵۰ دقیقه بود و در مجموع حدود ۲۵ ساعت تلویزیون می‌رسید. این خبر برای طرفداران وونگ مسرت‌بخش بود، اما تا کنون هیچ توزیع‌کننده‌ای در ایالات متحده اقدام به پخش سریال «شکوفه‌ها» نکرده است.
پنج سال پیش اعلام شد، «شکوفه‌ها» قرار است فیلم بعدی وونگ باشد، اما بعدها مشخص شد که به یک سریال تلویزیونی تبدیل شده است. این سریال اقتباسی از رمان جین یوچن با همین نام است و در چین نقدهای مثبتی دریافت کرد.
حالا اگر این سریال را نادیده بگیریم، ۱۰ سال از آخرین فیلم وونگ می‌گذرد، که حماسه اکشن «استاد اعظم» با بازی «چانگ چن» بود که در سال ۲۰۱۳ اکران شد. این فیلم در آن زمان درست مانند «شب‌های بلوبری» در سال ۲۰۰۷، پس از انتشار بازخوردهای متفاوتی را به همراه داشت.
«ورایتی» و «سین‌اروپا» به‌تازگی گزارش داده‌اند که برند مشهور دنیای مد و فشن فرانسوی سنت لوران که اخیراً بنر تولید فیلم بلندش را راه‌اندازی کرده است، سرمایه‌گذار فیلم بعدی وونگ خواهد بود. هیچ جزئیات دیگری، از طرح اولیه، بازیگری یا موارد دیگر منتشر نشده است، به جز اینکه فیلم در حال توسعه است.
این کارگردان ۶۴ ساله اولین تجربه‌اش به زبان انگلیسی را در سال ۲۰۰۷ با فیلم "شب‌های بلوبری من" آغاز کرد، که نورا جونز، خواننده و ترانه سرا، به عنوان بازیگر در آن نقش آفرینی می‌کرد.
هیچ کس به اندازه وونگ کار وای در صحنه‌ی سینمای جهان دهه ۹۰ مطرح نبود. در آن زمان، او با ساخت فیلم‌های درخشانی مانند «روزهای وحشی بودن»، «چانگ‌کینگ سریع‌السیر»، «فرشتگان سقوط کرده»، «شادی در کنار هم» و اوج فیلسازیش «در حال و هوای عشق» تاریخ ساز شد. او در ادامه کارنامه حرفه‌ایش، فیلمی به نام «۲۰۴۶» را ساخت، که آخرین فیلم تحسین‌شده از اوست که تقریباً ۲۰ سال پیش اکران شد.
برخی بر این باورند که وونگ از وقتی که با کریستوفر دویل فیلمبردارش قطع همکاری کرد، دیگر نتوانست مثل سال‌های آغازین‌اش فیلم بسازد. به نوعی، موفقیت انتقادی فیلم‌های دهه‌های ۹۰ و ۲۰۰۰ مرهون سینماتوگرافی نمادین همکاری آن دو بود. اکنون بعد از ۱۰ سال باید ببینیم که ووانگ می‌تواند طلسم خشک هنری خود را بشکند و فیلم مانند فیلم‌های اولیه‌اش بسازد یا نه.
