ونجلیس که در سال 1943 به نام اوانگلوس اودیسئاس پاپاتاناسیو متولد شد، برای موسیقی متن فیلم ارابه های آتش در سال 1981 برنده جایزه اسکار شد. موتیف پیانوی نشاط‌آورش شهرت جهانی پیدا کرد و مانند آلبوم موسیقی متن آن به رتبه 1 جدول ایالات متحده رسید.
ونجلیس که در موسیقی خودآموخته بود و استادی ندیده بود، در آتن بزرگ شد و اولین گروه خود را در سال 1963 به نام فورمینکس تشکیل داد که موسیقی پاپ آن زمان را می نواخت.
آنها در سال 1966 از هم جدا شدند و ونجلیس به طور جداگانه نویسنده و تهیه کننده شد و برای موسیقیدانان دیگر کار کرد و برای فیلم های یونانی همکاری کرد. دو سال بعد، او برای پیشرفت حرفه‌ایش راهی پاریس شد و در آنجا کوارتت راک پراگ افرودایتس چایلد را با مهاجران یونانی از جمله دمیس روسوس تشکیل داد. تک آهنگ آن ها «باران و اشکها» در سراسر اروپا موفق شد و در صدر چارت های فرانسه، بلژیک و ایتالیا قرار گرفت و به رتبه 30 آهنگ برتر بریتانیا رسید.
پس از جدایی آنها - ونجلیس که دنیای پاپ تجاری را "بسیار خسته کننده" می دانست به دنیای فیلم و تلویزیون بازگشت. ونجلیس کار موسیقی خود را در طول دهه 1970 ادامه داده بود، اما در دهه 1980 بود که کارش به اوج تجاری رسید. ارابه های آتش از موضوع جاودانه ونجلیس جدا نشدنی شد و موسیقی اش مترادف با مونتاژهای ورزشی اسلوموشن شد. او بعداً توضیح داد «موسیقی من سعی نمی‌کند احساساتی مانند شادی، عشق یا درد را در مخاطب برانگیزد. این فقط با تصویر مطابقت دارد، زیرا من در لحظه کار می‌کنم.»
در سال 1981 با ساخت موسیقی فیلم «ارابه‌های آتش» برنده جایزه اسکار شد این فیلم همچنین جایزه اسکار بهترین فیلم سال را نیز از آن خود کرد. در سال 1991 برای عضویت در هیئت داوران جشنواره فیلم کن انتخاب شد.
یکی از مهمترین آثار ونجلیس، همکاری وی با ریدلی اسکات در فیلم 1492: فتح بهشت (1992) با بازی ژرار دوپاردیو بود که برای بزرگداشت پانصدمین سالگرد سفر کریستوفر کلمبوس به دنیای جدید ساخته شده بود.
ونجلیس تولید موسیقی اختتامیه المپیک سیدنی (2000) و سرود رسمی جام جهانی فوتبال 2002 را نیز برعهده داشت. موسیقی ونجلیس تأکید بسیار زیادی روی سینث‌سایزر دارد. برخی از کارشناسان، موسیقی او را به یک ارکستر الکترونیکی تشبیه کرده‌اند. به گفته ونجلیس تکنولوژی و موسیقی همیشه با هم بوده‌اند و موسیقی هرچه باشد، یک علم است. دربارهٔ ساخت موسیقی فیلم‌ها نیز کار وی به محض دیدن نسخه خام یک فیلم آغاز می‌شود. این آهنگساز خود را مانند تونلی می‌داند که آشوب صداها پس از عبور از آن تبدیل به موسیقی می‌شود.
در ایران موسیقی آرامی که در تلویزیون ایران همیشه ثانیه‌هایی قبل از اخبار پخش می‌شد به نام "دختر کوچک دریا" از آثار معروف و به‌یادماندنی اوست.
