مایکل کین اصولا استثناست، به خصوص در انتخاب بازی و نقش. مگر می‌شود "پرونده‌ی ایپکرس" را از خاطر برد. هنوز هم با یادآوری این فیلم انگار درد، زخم دست‌هایش را به یاد می‌آوریم که چطور با زخم و درد، به سوی پیروزی فرار می‌کرد.
مایکل کین را همه می‌شناسند و نیازی به یادآوری درخشش او در دهه‌های قبل نیست چرا که حضورش چشم در چشم دوربین هرگز در گذر زمان کمرنگ نشد.
سر مایکل کین نامش را با غرور حک کرد (این عنوان اولین فیلمی است که در آن حضور داشته)، دو بار مجسمه‌ی اسکار را تصاحب کرد و اینک بازیگر محبوب کریستوفر نولان و فیلم‌هایش، در ۸۸ سالگی از بازیگری خداحافظی می‌کند اما همچنان می‌نویسد.
مایکل کین پس از آخرین حضورش در فیلم جدید «پرفروش‌ها» (که روز ۱۷ سپتامبر به نمایش درآمد)، در برنامه رادیویی بی بی سی، بازنشستگی خود را از بازیگری اعلام کرد.
وی درباره بازنشستگی خود توضیح داد: «دو سال است که کار نکرده‌ام و ستون فقراتم مشکل دارد که روی پاهایم نیز تأثیر می‌گذارد و نمی‌توانم خوب راه بروم. من همچنین کتابی نوشتم، چند کتاب که چاپ شدند و موفق بودند. بنابراین، الان بازیگر نیستم و نویسنده هستم و این بسیار دوست داشتنی است؛ زیرا به عنوان یک بازیگر باید ساعت ۶ و نیم از خواب بیدار شوم و به استودیو بروم، اما زمانی که نویسنده هستید، می‌توانید بدون ترک تخت شروع به نوشتن کنید.»
کین اضافه کرد: صادقانه دو سال است هیچ پیشنهادی نیز به من ارائه نشده است.
بازیگر «مردی که دلش می خواست سلطان باشد» همچنین تاکید کرد: فیلمنامه‌های درست و حسابی برای یک مرد ۸۸ ساله نیز وجود ندارد.
مایکل کین در سال ۱۹۸۶ به واسطهٔ درخشش روزافزون خود در عرصه سینما توانست در فیلم «هانا و خواهرانش» حضور پیدا کند و به خاطر هنرنمایی خوب خود موفق به دریافت جایزهٔ اسکار شد. پس از آن با بازی در فیلم‌هایی از جمله «لیتل ویس» و «قوانین خانه سیدر» به دههٔ ۹۰ که دوران پرافتخار بازیگری‌اش بود، ورود پیدا کرد.
