در بیانیهای که بنیاد بریژیت باردو در خبرگزاری فرانسه منتشر کرده چنین آمده است:
«بنیاد بریژیت باردو با اندوه فراوان درگذشت بنیانگذار و رئیس خود، خانم بریژیت باردو، بازیگر و خواننده مشهور فرانسه و جهانی را که تصمیم گرفت حرفه معتبر خود را رها کند تا زندگی و انرژی خود را وقف رفاه حیوانات و بنیاد خود کند، اعلام میکند».
علت مرگ وی هنوز اعلام نشده است.
دنیای هنر و سینما با یکی از تأثیرگذارترین چهرههای قرن بیستم وداع کرد. بریژیت باردو (Brigitte Bardot)، بازیگر، مدل و خواننده فرانسوی که دههها به عنوان نماد زیبایی، مد و آزادی در جهان شناخته میشد، در سن ۹۱ سالگی درگذشت. او که در رسانهها با حروف اختصاری "B.B" شهرت داشت، پدیدهای بود که فراتر از پرده سینما، بر سبک زندگی و فرهنگ عامه نسلهای مختلف اثر گذاشت.
۱. آغاز مسیر: از رقص باله تا کشف توسط رسانهها
باردو در سپتامبر ۱۹۳۴ در پاریس در خانوادهای مرفه متولد شد. او ابتدا به عنوان رقصنده باله در هنرستان ملی پاریس آموزش دید. در ۱۵ سالگی، تصویر او روی جلد مجله Elle ظاهر شد و همین عکس، توجه کارگردانان بزرگ را به او جلب کرد. او نخستین نقش خود را در سال ۱۹۵۲ در فیلم سوراخ نورمن ایفا کرد.
۲. فیلمشناسی و آثار شاخص
باردو در طول ۲۱ سال فعالیت حرفهای (۱۹۵۲-۱۹۷۳)، در بیش از ۴۰ فیلم بازی کرد که طیف گستردهای از کمدیهای عاشقانه تا درامهای تلخ را شامل میشد:
| نام فیلم | سال انتشار | کارگردان | اهمیت فیلم |
| و خداوند زن را آفرید | ۱۹۵۶ | روژه وادیم | نقطه پرتاب او به شهرت جهانی و نماد موج نو |
| در صورت بدبختی | ۱۹۵۸ | کلود اوتان-لارا | بازی در کنار ژان گابن بزرگ |
| بابیت به جنگ میرود | ۱۹۵۹ | کریستین-ژاک | یک کمدی محبوب که استعداد طنز او را نشان داد |
| حقیقت | ۱۹۶۰ | هانری-ژرژ کلوزو | جدیترین نقش دراماتیک او و نامزد اسکار بهترین فیلم خارجی |
| زندگی خصوصی | ۱۹۶۲ | لویی مال | فیلمی نیمه-اتوبیوگرافیک درباره فشار شهرت |
| تحقیر | ۱۹۶۳ | ژان-لوک گدار | یکی از ۱۰ فیلم برتر تاریخ سینما از نگاه بسیاری از منتقدان |
| زنده باد ماریا! | ۱۹۶۵ | لویی مال | همکاری تاریخی با ژن مورو در یک وسترن انقلابی |
| شالاکو | ۱۹۶۸ | ادوارد دمیتریک | وسترنی در کنار شان کانری برای مخاطبان جهانی |
| داستان بسیار خوب و شاد کولینوت | ۱۹۷۳ | نینا کومپانز | آخرین حضور او بر پرده سینما پیش از خداحافظی |
۳. جوایز و افتخارات
اگرچه باردو بیشتر به خاطر جاذبهاش شناخته میشد، اما استعداد هنری او نیز از چشم محافل آکادمیک دور نماند:
-
جایزه دیوید دی دوناتلو (۱۹۶۱): برنده جایزه بهترین بازیگر زن خارجی برای فیلم حقیقت.
-
جایزه بفتا (BAFTA): نامزد بهترین بازیگر زن خارجی برای فیلم زنده باد ماریا! در سال ۱۹۶۷.
-
نشان لژیون دونور (۱۹۸۵): او این نشان عالی فرانسه را دریافت کرد اما به دلیل تمرکز بر حقوق حیوانات و دوری از تشریفات دولتی، از پذیرش فیزیکی آن در مراسمهای رسمی خودداری کرد.
۴. موسیقی و دنیای مد
باردو تنها یک بازیگر نبود؛ او در دهه ۶۰ به عنوان خواننده نیز درخشید. همکاریهای او با سرژ گنزبور منجر به خلق ترانههای مشهوری مانند "Je t'aime... moi non plus" (نسخه اولیه) و "Bonnie and Clyde" شد. در دنیای مد نیز، او "مدل موی باردو" و "خط چشم گربهای" را به ترندهای ابدی تبدیل کرد.
۵. انقلاب دوم: وقف زندگی برای حیوانات
در سال ۱۹۷۳، باردو در اوجی که بسیاری از بازیگران آرزویش را داشتند، سینما را رها کرد. او گفت: «من از این صنعت که در آن همه چیز مصنوعی است خسته شدهام.» او تمام دارایی و شهرت خود را به «بنیاد بریژیت باردو» منتقل کرد. فعالیتهای او شامل:
-
مبارزه جهانی علیه کشتار فوکها در کانادا.
-
تلاش برای ممنوعیت استفاده از پوست حیوانات در صنعت مد.
-
ایجاد پناهگاههای بزرگ برای سگها و اسبهای رها شده.
میراث نهایی
بریژیت باردو نمادی از تناقضهای زیبا بود؛ ستارهای که از شهرت بیزار شد و زیباترین زن جهان که ترجیح داد سالهای پیری خود را در مزرعهای دورافتاده در کنار حیوانات بگذراند. او با ایستادگی بر باورهایش، ثابت کرد که یک هنرمند میتواند فراتر از نقشهایش، دنیای واقعی را تغییر دهد.

