پواتیه در بسیاری از فیلم‌های پیشرو مانند «حدس بزن چه کسی برای شام می‌آید»، «در گرمای شب» و «آنها مرا آقای تیبز می‌گویند» بازی کرد. درگذشت سیدنی پوآتیه، مردی که سینما را سیاه و سفید کرد
تایلر پری نوشت:
«سال گذشته در همین زمان سیسلی تایسون کتابش را منتشر و آن را تبلیغ می کرد. فکر نمی کردم که او در مدت کوتاهی بعد از آن فوت شود. پری در اینستاگرامش نوشت: امروز بعد از بیدار شدن با تماس تلفنی فهمیدم که سیدنی پواتیه نیز درگذشته است... تنها چیزی که می توانم بگویم این است که قلبم شکسته است. «لطف و وقاری که این مرد در تمام زندگی اش نشان داده، الگوی من است، نه تنها به عنوان یک مرد سیاه پوست بلکه به عنوان یک انسان که هرگز فراموش نخواهد شد. هیچ مردی در این حرفه نیست که به اندازه سیدنی پواتیه برای من یک ستاره شمالی باشد.» او ادامه داد: «هرگز فراموش نمی‌کنم از او و سیسلی دعوت کردم تا با من به آفریقای جنوبی پرواز کنند. من خودخواهانه می خواستم هر دوی آنها را برای این سفر چند ساعته اسیر نگه دارم، زیرا به معنای واقعی کلمه پای حرفهای آنها نشسته بودم و به خرد و تجربیات شان گوش می دادم. تنها چیزی که می‌توانم بگویم این است که از شما برای زندگی‌تان تشکر می‌کنم، از شما برای الگو بودن تان سپاسگزارم، و از شما برای هدیه باورنکردنی‌تان سپاسگزارم. اما مهمتر از همه، از شما متشکرم که سعی کردید زندگی ما را بهتر کنید.»
هری بلافونته نیز در بیانیه‌ای نوشت:
«بیش از 80 سال من و سیدنی با هم می‌خندیدیم، گریه می‌کردیم و تا جایی که می‌توانستیم شرارت می‌کردیم. او واقعاً برادر و شریک من برای بهتر کردن این دنیا بود. او مطمئناً وضعیت من را خیلی بسیار بهتر کرد.»
دنزل واشینگتن نیز نوشته:
«این یک افتخار است که سیدنی پواتیه را دوستم خطاب کنم. او مرد مهربانی بود و درهایی را به روی همه ما باز کرد که سال ها بسته بود. خداوند به او و خانواده اش برکت بدهد.»
گوست لاو، موزیسین آمریکایی، پواتیه را "یک پادشاه" نامید و گفت:
«یکی از بزرگترین بازیگران نسل خودش بود. همه ما دوران پواتیه خود را داریم. وقتی در دهه 70 بودم، شاید «شب شنبه بالای شهر» اولین فیلمی بود که از او تماشا کردم. من می توانم از کار و فعالیت های او برای احقاق حقوق مدنی سیاهپوستان بگویم، اما مرد، همه اینها بیشتر یک بازتاب شخصی است، زیرا فیلم های دهه 70 او برای خانواده من الهام بخش بودند. مرد در آرامش باش و سپاسگزارم.»
ووپی گلدبرگ در ادای احترام اش آورده که پواتیه "به ما نشان داد که چگونه به ستاره ها دست پیدا کنیم."
اگر آسمان را می خواستی در سراسر آسمان با حروفی بزرگ می نوشتم تا هزار پا اوج بگیرد...
به آقا… با عشق
سر سیدنی پواتیه روحش شاد.
او به ما نشان داد که چگونه به ستاره ها برسیم.»
جفری رایت، بازیگر، پواتیه را «بازیگر برجسته» خواند و نوشت:
«سیدنی پواتیه. چه بازیگر شاخصی بود. چه مرد زیبا، مهربان، خونگرم و واقعاً سلطنتی. روحش شاد. آقا، با عشق.»
فرانکلین لئونارد، مدیر اجرایی آمریکایی، نوشته: "یک مرد بزرگ رفته است."
کلمن دومینگو، بازیگر آمریکایی نوشت: "وقتی نام سیدنی پواتیه را می گویید، همیشه احترام و انسانیتی به این نام تعلق می گیرد."
«وقتی نام سیدنی پواتیه را به زبان می آورید، همیشه احترام و انسانیتی به این نام تعلق می گرفت. وقتی اپرا من و یکی از بازیگران را برای یک آخر هفته طولانی به سانتا باربارا دعوت کرد تا در مراسم حقوق مدنی شرکت کنم، من سی ثانیه با آقای پواتیه همراه شدم بسیار هیجان زده بودم. مهربان و خونگرم بود. لبخند مهربون او باعث شد همه آنچه را که می خواستم بگویم از یادم برود. وقتی او را دیدم، هنرمندی را دیدم که می توانستم باشم. او نمی دانست که مربی من است. من فقط او را تماشا کردم. کمدی، درام، تئاتر، کارگردانی، تهیه کنندگی و همیشه دفاع از حقوق مدنی و بشری. یک زندگی کامل. امروز بیایید آقای پواتیه را به خاطر این زندگی خوب تشویق کنیم. باشد که همه ما امیدوار باشیم که از چنین میراثی بهره مند شویم. زنده باد شاه پواتیه.»
باراک اوباما نیز در صفحه اینستاگرامش نوشت:
«سیدنی پواتیه با نقش‌های پیشگامانه و استعداد منحصربه‌فردش، مظهر وقار و ابهت بود و قدرت فیلم‌ها را در جهت نزدیک‌تر کردن ما به همدیگر آشکار کرد. او همچنین درها را به روی نسلی از بازیگران باز کرد. من و میشل عشق خود را به خانواده و هوادارانش می فرستیم.»
وایولا دیویس، بازیگر آمریکایی، نیز در اینستاگرامش نوشت:
«پواتیه مرد بزرگی بود. هیچ کلمه ای نمی تواند توصیف کند که چگونه کار شما زندگی مرا تغییر داد. وقار، عادی بودن، قدرت، برتری و جذابیت محض شما در نقش های تان به ما نشان داد که ما سیاهپوستان مهم هستیم!!! برای من و شوهرم باعث افتخار بود که ناهار را با شما در اسپاگوس بودیم. شما به ما گفتید: "اگر رویاهایتان شما را نمی ترساند، به اندازه کافی بزرگ نیستند"! این نقل قول را روی دیوار دخترم زده ام. خوب استراحت کن آقای پواتیه. متشکرم! ممنون که میراثی به جا گذاشتید. باشد که پرواز فرشتگان تو را به آرامی بخوانند.»
رزانا آرکت، بازیگر، کارگردان و تهیه‌کننده آمریکایی نوشت: «روحت شاد ای انسان زیبا و بازیگر بزرگ سر سیدنی پواتیه.»
جوزف گوردن لوویت، بازیگر آمریکایی: «سیدنی پواتیه یک افسانه محض و کامل. یکی از بزرگان.»
وندل پیرس، بازیگر آمریکایی: «جاودانگی خاصی در تئاتر دخیل است که با بناهای تاریخی و کتاب‌ها خلق نشده، بلکه با دانشی که یک بازیگر تا زمان مرگش ادامه می دهد و آن را در یک بعدازظهر خاص، در یک تئاتر خالی و غبارآلود، خودش را نه بلکه سایه اش را در فضا پخش می کند.»
موسسه فیلم بریتانیا: «ما از شنیدن خبر درگذشت سیدنی پواتیه، بازیگر، کارگردان افسانه‌ای که زندگی اش پر از دستاوردهای چشمگیری چه بر روی پرده و چه در بیرون بود، بسیار متأسفیم.»
آدرا مک‌دانلد، بازیگر، موسیقی‌دان و خواننده: «شما راه را برای بسیاری از ما هموار کردید. در قدرت باشید آقای عزیز.»
دبی آلن، بازیگر، کارگردان، طراح رقص: «سیدنی پواتیه، آخرین غروب تو، طلوع نسل های زیادی است که در مسیر نوری که تو شعله ور کردی طلوع می کنند. ما همیشه تو را در قلب خود نگه خواهیم داشت و تا ابد نام تو را به زبان خواهیم آورد.»
دیان وارویک، خواننده مشهور سبک سول و ریتم اند بلوز: «یک بار به من گفت: "دختر کوچولو چی می خواهی". من من کنان گفتم، «میشه دستخط شما را داشته باشم". از آن روز همیشه او مرا دختر کوچولو صدا می کرد و می پرسید، می خوای دستخطم را داشته باشی. او قهرمان من و دوست بزرگم بود. روحت شاد.»
مجیک جانسن، بسکتبالیست مشهور تیم لس آنجلس لیکرز: « روحت شاد جنتلمن واقعی، افسانه ای و اولین برنده آفریقایی-آمریکایی جایزه آکادمی اسکار برای بهترین بازیگر. سیدنی پواتیه»
رابرت ایگر، رئیس دیزنی: «عضو سابق هیئت مدیره دیزنی، سیدنی پواتیه، شایسته ترین مردی بود که تا به حال ملاقات کرده ام. قوی ... نجیب ... پرشور ... جسور ... مهربان ... و در کل خاص.»
بلر آندروود، بازیگر آمریکایی: «من تا به حال در رسانه های اجتماعی ساکت بودم، اما نمی توانستم این لحظه را بدون احترام به شخصیت فوق العاده و باشکوه آقای سیدنی سپری کنم؛ مربی و دوست من در هر لحظه ای، کلمات برای از تو گفتن ناکافی هستند. اما باید گفت که من با فروتنی و قدردانی عمیقی پر شده ام که شما در سالهای زیادی به زندگی و دایره درونی خانواده و دوستان تان داده اید. شما به من روشنایی، حکمت، الهام، امید و خیلی چیزهای دیگر داده اید. شما بدون توقع کارهایتان و خودتان را در هر ساعت شبانه روز دریغ نکردید. شما نمونه انسانی با فضل و فصاحت هستید و ما خوش شانس بودیم که در نور درخشان شما زیستیم. چه زندگی زیبایی کردید و چه میراث ماندگاری به جا گذاشتید. در صلح ابدی و مهربانی باشید! به آقا، با عشق!»
اپرا وینفری، بازیگر، تهیه‌کننده، مجری، خیرخواه، برنده جایزه اسکار و کاندیدای جایزه گلدن گلوب و بفتا و از مشهورترین و مطرح‌ترین مجریهای تلویزیونی آمریکا و جهان:
«برای من، بزرگترین درخت ها افتاده است: سیدنی پواتیه. افتخارم بود که او را به عنوان مربی دوست داشتم. به مانند دوست و برادر. محرم اسرارم. معلم دانایی، بیشترین درود و ستایش برای زندگی با شکوه اش، لطف و مهربانی اش. من او را دوست داشتم و تحسین اش می کردم. او روح بزرگی داشت که برای همیشه گرامی خواهم داشت. برکت ها به جوانا و دختران زیبای دنیایش.»
مورگان فریمن: سیدنی الهام بخش من بود، نور هدایت من، دوست من. با عشق به جوانا و خانواده اش.
مارتین اسکورسیزی پواتیه را شخصیتی بزرگ در سینما و فرهنگ آمریکا دانست.
«با اینکه پواتیه را بیشتر برای آثاری که در آن سنت های رایج نژادپرستی در هالیوود شکسته می شود، به یاد می آوردند با این حال باید او را در فیلم های دیگری نظظیر «راهی به بیرون نیست»، «لبه شهر» و «حادثه بدفورد» که به همان اندازه خوب هستند، نیز تماشا کرد.»
جو بایدن رییس جمهوری وقت آمریکا نیز در بیانیه روز جمعه ۷ ژانویه در رثای پواتیه نوشت:
«بازیگر و مدافع حقوق یک نسل که کارش آنچنان قدرت، وقار و لطف داشت که دنیا را چه روی پرده بزرگ و چه بیرون آن تغییر داد. سیدنی با اراده و متانت بی نظیرش به دل میلیون ها انسان وارد شد و دیدگاه آمریکایی ها را تغییر داد. او مسیری را برای ملت ما ایجاد کرد که باید آن را دنبال کنیم و میراثی را به جا گذاشت که امروز هر بخش از جامعه ما را تحت تاثیر قرار می دهد.»
عادل متکلمی آذر
