مصطفی رفعت _سی‌ویک‌نما/ «من در سینما زندگی می‌کنم و به‌گمانم تا ابد در این خانه خواهم ماند!» این جمله حالا دیگر از یک نقلِ‌قول خاطره‌انگیز، به واقعیتی انکارناپذیر از فیلم‌سازی تبدیل شده که سینمادوستان او را تا همیشه به‌یاد خواهند داشت: «آنیس واردا»؛ زنی شاداب با موهایی کاسه‌ای‌شکل و دورنگ که نگاه شوخ و لبخندهایش، تعریفی متفاوت از یک فعال متفکر در عرصه هنری را ارائه داد. خودش می‌گفت: «طنز به‌مثابه اسلحه‌ای قدرتمند است؛ همچون پاسخی دندان‌شکن!» شاید از‌این‌رو بود که کارهایش به‌رغمِ دغدغه‌مندی و با نگاهی حاکی از درک مسئولیت اجتماعی یک هنرمند؛ اما سیاه و پژمرده نبودند.
سی و یک نما- تولد سینما نتیجه طبیعی دوره رفاهی است که در کشورهای غربی در پایان سده نوزدهم ایجاد شده بود. سینما از همان ابتدا تبلور روح بازیگوشی بود که در اندرون همه ما وجود داشت، این بازیگوشی منحصر در یک نقطه از این دنیای تصویر نماند و دامنه اش را به کشورهای دیگر نیز بسط داد و الان می توان دید که همه به نوعی در این نتیجه طبیعی بازیگوشی آدمی سهیم هستند، در آمریکا این بازیگوشی در قالب سرگرمی و صنعت ظهور کرد و در اروپا قالب هنر و زیبایی شناسانه آن اهمیت یافت. هر چند نمی توان برای سرگرمی و هنر مرزی تعریف کرد. اما سینمای اروپا راهی دیگر را طی کرده و سینمای غیرتجاری در آنجا با استقبال بیشتری همراه بوده است.
سی و یک نما- آنیس واردا از چهره‌های شاخص موج نو سینمای فرانسه در شصت و هشتمین دوره جشنواره کن یک نخل طلای افتخاری دریافت می‌کند. آنیس واردا اولین فیلمساز فرانسوی و اولین کارگردان زن است که این جایزه به او اعطاء می‌شود.
