_ مراسم افتتاحیه‌ی سی و هفتمین جشنواره‌ی فیلم فجر از ابتدا به دلیلِ محلِ برگزاری‌اش که مکانی دور از دسترس بود و متعلق به اهالی تئاتر که خود نیز در این سال‌ها چندان جدی‌اش نگرفتند؛ مناقشه‌برانگیز بود که با شائبه‌ی تک‌خوانی زن و صحبت‌های جنجالی فاطمه معتمدآریا بیش از پیش دچار حاشیه شد.
_ جا به جایی در نمایش فیلم "تختی" و "معکوس" بدونِ اطلاع رسانیِ به هنگام به عوامل فیلم و اصحاب رسانه، اولین نکته‌ی منفی در روزِ ابتدایی جشنواره بود که با بی نظمی و جا به جایی در ساعت برگزاری نشست‌های خبری نیز همراه بود که در شلوغی‌های روزهای بعد گم و البته فراموش شد.
_ در اقدامی تازه، اجراهای نشست‌های خبری امسال، میان چهره‌هایی چون فرزاد حسنی، منصور ضابطیان، احسان کرمی، محمود گبرلو و حمیدرضا مدقق تخس شده بود؛ اتفاقی که به شرطِ حرفه‌ای بودن، تخصص و تسلط بر اجرا و دانشِ سینما می‌توانست جالب و موثر باشد، اما اجراهای حرفه‌ای، درست و متناسب به دو روزِ اجرای فرزاد حسنی محدود شد. او که سوادِ سینمایی و پیشینه‌اش در اجرای برنامه‌های گفتگو محور و تسلطش بر کلام، اداره و مدیریت جلسه با حفظ احترامِ هر دو طرفِ عوامل فیلم‌ها و اصحاب رسانه همراه بود؛ یک سر و گردن بالاتر از همتایان خود در جشنواره‌ی سی و هفتم ایستاد و حتی بارها این سوال مطرح شد که چرا تمام اجراهای نشست‌ها بر عهده‌ی او نبود؟ آن هم وقتی محمود گبرلو امسال از سال‌های گذشته نیز، کم تسلط‌تر و پر اشتباه‌تر است؟ و حمیدرضا مدقق در برقراری ساده‌ترین شکل از دیالوگ ناموفق است؟
_ نبودِ پارکینگ و مسئله‌ی دسترسی به پردیس ملت که عمدتاً به سادگی هم نیست از نقاطِ ضعف پردیس ملت؛ که امسال با دقت و هوشمندی برطرف شده بود. طی قراردادی که شرکت تپ سی با جشنواره داشت رفت و آمدها به پردیس ملت با تخفیف ۶۰ درصدی و یک کد تخفیف اتفاق می‌افتاد که سهولت در جا به جایی را برای اصحاب رسانه فراهم کرده بود و جای پارک ماشین که هر چند گاهی با دقایقی معطلی امکان پذیر می‌شد اما این مسئله هم مرتفع شده بود.
_نظمی که در اجرای به هنگامِ مراسمِ فُتوکال(فرش قرمز و عکاسی از عوامل) و برگزاری نشست‌های خبری و آغاز و پایانش بود از نکات مثبتیست که می‌توان با اطمینان به آن اشاره کرد، البته غافل نبودیم از رفتارِ تحکم آمیز و تبعیض‌های برخی که بیشتر متوجه عکاسان بود و برخوردهای نه چندان محترمانه‌ی بعضی از عوامل تشریفات با اصحاب رسانه.
_اختتامیه‌ی جشنواره فیلم فجر سرِ ساعت مقرر با نظم و سرعتِ درستی آغاز شد و تا پایان پیش رفت، هر چند محمدرضا شهیدی‌فر که به موفقیت و محبوبیت در اجراهای تلویزیونی می‌شناسیم‌اش؛ انتخابِ خوبی برای اجرای این برنامه به نظر نمی‌رسید اما از حق نگذریم که اختتامیه با مدیریتِ صحیح و با حداقلِ مسئله و حاشیه به سرانجام رسید.
این جشنواره سربلندتر بود اگر ملاحظاتِ برخی نام‌ها و لینک و لابی‌ها در گوشه و کنارش گریبانگیرِ زحماتِ برگزار کننده‌هایش نشده بود، اگر با احترام به گفته‌ی خود و قانون، اسامی اصحاب رسانه در زمانش منتشر می‌شد. با این وجود، جشنواره‌ی ۳۷ از حیث برگزاریِ اجرایی، از بالاترین امتیاز نسبت به ادوار گذشته‌ی خود، برخوردار بود.
