سی و یک نما - دیروز آتیلا پسیانی شصت و شش ساله شد. بازیگری که هرگز میانه‌ی خوبی با رسانه‌ها نداشته و ندارد اما اهالی رسانه در کنار مردم همیشه او را دوست داشته و دوست دارند و خواهند داشت.
او را با نقش کودکانه در "محله برو بیا" و "محله بهداشت" شناختیم؛ گرچه مدت‌ها بود که روی صحنه می‌رفت. او از کودکی با صحنه و قاب بیگانه نبود و به واسطه‌ی مادرش بانو "جمیله شیخی" هنر بازی و بازیگری را می‌شناخت یا بهتر بگوئیم؛ لمس می‌کرد.
یقینا یکی از بهترین نقش‌آفرینی‌های او در فیلم "پل چوبی" مهدی کرم‌پور است که اگر از قلم انداختیم به این خاطر است که هیچ تصویری از نقش و بازی دوست داشتنی او نیافتیم.
آتیلا پسیانی در فیلم‌ها، گاه قاتل است و گاه مقتول. گاه روانشناس است و گاه روانی. گاه متعصب است و گاه روشنفکر. گاه مجری قانون است و گاه متهم. گاه اشکمان را در می‌آورد و گاه ما را می‌خنداند. او بازیگر نقش‌های متفاوت است که این روزها برای سلامتی او دعا می‌کنیم تا دوباره برایمان خاطره بسازد. اگر اشک خبرنگارها و عکاسان را هم درآورد، باکی نیست. سالم باشد، ما همکاران جوان‌مان را دلداری می‌دهیم.
ضمنا او بازیگردان و انتخاب کننده‌ی بازیگرهای مناسب نیز هست؛ نمونه‌اش "آژانس شیشه‌ای".
در ادامه ده نقش از آتیلا پسیانی را که بیشتر به خاطر داریم، در قالب تصویر می‌بینیم:
ضمن اینکه این تصاویر صرفا مربوط به حضور وی در سینما می‌شود وهنرنمایی او در عرصه تئاتر و سریال‌های تلویزیونی مبحثی جداگانه دارد و بازی وی در "زیر تیغ"، "راه بی‌پایان" و... برای مخاطبِ تلویزیونی که در آن سال‌ها نفس می‌کشید ماندنی است.
