او زیبا و باوقار بود و اغلب نقش قهرمانان همدل با حال و هوای خانمانه را بازی می‌کرد، اما خارج از پرده سینما، یک مبارز بود که ماهرانه در نقش‌های سخت ظاهر می‌شد و در یک نبرد قانونی دشوار برابر یک استودیو بزرگ پیروز شد و این پیروزی بعد از 70 سال همچنان در هالیوود طنین‌انداز است.

الیویا دهاویلند امروز جمعه یک بار دیگر ثابت می‌کند که یک بازمانده عادی هالیوود نیست. بازیگر برنده اسکار به عنوان آخرین سوپراستار زن بازمانده از نسل طلایی سینما، صدمین سال تولد خود را جشن می‌گیرد. رقیب مرد اصلی او کرک داگلاس است که ماه دسامبر به باشگاه صدساله‌ها می‌پیوندد، اما دهاویلند یک دهه پیش از داگلاس وارد دنیای بازیگری شد.

به گزارش سی‌ان‌ان، او اولین بار با بازی مقابل ارول فلین در فیلم‌های ماجرایی چون "کاپیتان بلاد" (1935) و "ماجراهای رابین هود" (1938) به شهرت رسید، اما ماندگارترین نقش او در فیلم "بربادرفته" (1939) رقم خورد، فیلمی که با حساب نرخ تورم همچنان پولسازترین فیلم تاریخ هالیوود است.

شخصیت شیرین و آرام ملانی با بازی او به نظر آن قدر خوب بود که نمی‌توانست واقعی باشد، اما در برابر شخصیت آتشین اسکارت اوهارا خود را حفظ کرد.

دهاویلند دو بار برنده اسکار بهترین بازیگر زن شد – برای "هر کس مال خودش" (1946) و "وارثه" (1949) – و این اتفاق بعد از رهایی از نقش‌های به زعم دهاویلند بی‌ارزش که شرکت برادران وارنر به او پیشنهاد می‌کرد، روی داد.

بعد از اینکه برادران وارنر سعی کرد قرارداد دهاویلند را هفت سال تمدید کند، او در 1943 از این شرکت شکایت کرد و در نهایت در دادگاه پیروز شد.

برابر با سیستم قدیمی قرارداد، استودیوها در برابر بازیگران، قدرت زیادی داشتند و آن‌ها را وادار به پذیرش نقش‌ها می‌کردند و اگر نمی‌پذیرفتند، بدون پرداخت دستمزد آن‌ها را معلق می‌کردند.

پرونده دهاویلند کمک کرد قدرت از استودیوهای بزرگ آن زمان به چهره‌های بسیار معروف و موسسه‌های استعدادیابی پرقدرت منتقل شود.

بانوی بزرگ هالیوود شش دهه است در پاریس زندگی می‌کند. او بیشتر از همدوره‌های خود زندگی کرده است، از جمله خواهر کوچکش جون فونتین بازیگر برنده اسکار که رابطه‌ای پرفراز و نشیب با او داشت.