ما امسال با فیلم‌های بسیار بدی رو به رو بودیم اما فیلم‌های خوب امسال هم، واقعا خوب بودند و در این میان، سخت‌ترین انتخاب به بخش بهترین فیلم و بهترین بازیگر نقش اول و مکمل مرد تعلق دارد.
در مورد بخش نگاه نو که امسال دوباره به جشنواره اضافه شد با این مقدمه باید بگوییم که بخش نگاه نو یعنی رقابت فیلم‌‌هایی که سازندگان آن‌ها برای اولین‌بار فیلم‌سازی را تجربه می‌کنند و از این جهت در فستیوال‌های فیلم در نظر گرفته شده که انصاف برقرار شود و فیلمسازانی که اولین تجربه را دارند در کنار اسامی بزرگ و با تجربه‌ی بیشتر محک بخورند اما در ایران، سال‌هاست که می‌بینیم، این اسامی بزرگ و فیلمسازان باسابقه هستند که باید از رقابت با فیلم اولی‌ها واهمه داشته باشند و امسال باید تمام فیلم‌های جشنواره در یک کته‌گوری داوری می‌شدند و البته تک سیمرغ کارگردانی فیلم‌اولی‌ها هم محفوظ می‌ماند.
در مورد فیلم "بی‌بدن" که مثل "باغ کیانوش" و "آپاراتچی" یقینا باید در بخش سودای سیمرغ قرار می‌گرفت، هم اگر اعتراض در برج میلاد اتفاق می‌افتد آن هم در فاصله‌ی کوتاه یک روز تا نمایش، حتما سرنوشت دیگری پیدا می‌کرد و چه بسا که راه‌گشایی برای فیلم درخشان "باغ کیانوش" و حتی "آپاراتچی" می‌شد، اما اتفاق ناشیانه و گلدرشتی که در پردیس کورش افتاد موجب شده تا با این بهانه که اگر "بی‌بدن" به بخش اصلی بیاید از این به بعد سنگ هم روی سنگ بند نمی‌شود، این فیلم، گل به خودی زد.
و شاید حالا بهترین چاره این باشد که سیمرغ‌های بیشتری برای بخش "نگاه نو" در نظر گرفته شود.
سیمرغ بهترین فیلم از نگاه مردم به بهانه امکان تقلب در آرا امسال نیز حذف شد که یقینا مهمترین سیمرغ جشنواره محسوب می‌شود و احترام به مخاطبین سینماست. و باید گفت که این شیطنت‌ها همیشه و در همه‌ی ادوار جشنواره وجود داشته اما مردم آنقدر قاطعانه و فعال و منسجم در این نظرسنجی شرکت کردند که در آخر همیشه رای، رای مردم بوده است. از فیلم "مارمولک" تا "چهارشنبه‌سوری" از "شیار ۱۴۳" تا "هیس! دخترها فریاد نمی‌زنند".
و نکته‌ی آخر اینکه
**بخش به حاشیه نشسته‌ی بین‌المللی در جشنواره‌ی فیلم فجر باید جایگاه جدی‌تر و ویژه‌ای داشته باشد که مهمترین دستاورد برای هرچه معتبرتر شدن این مهمترین جشنواره‌ی ایرانی حتی در خاورمیانه است. بخشی که باید با مهمانان شناخته شده به جذب فیلم‌های مهم‌تر و حضور مشتاقانه فیلمسازان جهان در جشنواره فیلم فجر بیانجامد و شایسته‌ی نام بین‌المللی باشد. این اتفاق از نظر شان فرهنگی و حتی توریستی نیز بسیار حائز اهمیت است چرا که سینما زبان مشترک دنیاست.
ضمن اینکه امسال فیلم‌های قابل قبولی در بخش بین‌الملل فجر در موزه سینمای ایران حضور داشتند که متاسفانه دیده نشدند.
هما گویا
