دنیرو گفت: «در کشور من، ما با تمام وجود برای دموکراسی‌ای که زمانی آن را مسلم می‌دانستیم، می‌جنگیم. و این بر همه ما در اینجا تأثیر می‌گذارد، زیرا هنر دموکراتیک است. هنر فراگیر است. مردم را مانند امشب گرد هم می‌آورد. هنر به دنبال حقیقت است، هنر تنوع را در آغوش می‌گیرد و به همین دلیل هنر یک تهدید است - به همین دلیل ما یک تهدید برای خودکامگان و فاشیست‌ها هستیم.»
سپس دنیرو به تعرفه 100 درصدی پیشنهادی ترامپ بر تمام فیلم‌های تولید شده خارج از ایالات متحده، که کمی بیش از یک هفته قبل از جشنواره اعلام شد، پرداخت. او گفت: «اجازه دهید این موضوع کمی در ذهن شما جا بگیرد. شما نمی‌توانید برای خلاقیت قیمتی تعیین کنید، اما ظاهراً می‌توانید برای آن تعرفه تعیین کنید.»
او ادامه داد: «البته، این غیرقابل قبول است. همه این حملات غیرقابل قبول هستند، و این فقط یک مشکل آمریکایی نیست. این یک مشکل جهانی است. و مانند یک فیلم، ما نمی‌توانیم فقط بنشینیم و تماشا کنیم. ما باید اکنون اقدام کنیم. بدون خشونت، اما با اشتیاق و عزم راسخ. زمان آن رسیده است که هر کسی که به آزادی اهمیت می‌دهد، سازماندهی کند، اعتراض کند و البته، هنگام انتخابات، رأی دهد. امشب، و برای 11 روز آینده، ما قدرت و تعهد خود را با تجلیل از هنر در این جشنواره باشکوه نشان می‌دهیم.»
دی‌کاپریو نیز هنگام اهدای جایزه به دنیرو، به تمایل او برای ایستادگی در برابر قدرت اشاره کرد و به یاد آورد که چگونه او را در اوایل دوران حرفه‌ای‌اش با فیلم "زندگی این پسر" در سال 1993 حمایت کرد.
دی‌کاپریو درباره دنیرو گفت: «او طرح اولیه را ایجاد کرد. او فقط یک بازیگر بزرگ دیگر نبود، او بازیگر بود.» او افزود که در طول تست بازیگری‌اش، «تنها کاری که برای برجسته شدن به ذهنم رسید انجام دادم، این بود که با تمام توانم بر سرش فریاد زدم.»
ظاهراً تاکتیک دی‌کاپریو جواب داد. او گفت: «بعداً در همان روز، همانطور که داستان می‌گوید، باب سوار هواپیمایش می‌شد که تهیه‌کننده آرت لینسون از او پرسید: "می‌خواهی چه کسی این نقش را بازی کند؟" و به سبک کلاسیک دنیرو، او گفت: "بچه دوم از آخر." خوشبختانه، آن بچه دوم من بودم. و آن لحظه زندگی من را برای همیشه تغییر داد و کل حرفه من را در دنیای سینما آغاز کرد.»
دی‌کاپریو سخنرانی خود را با این جمله به پایان رساند: «نکته درباره باب این است: او زیاد صحبت نمی‌کند، اما وقتی صحبت می‌کند، مهم است. چه برای دوستانش، چه برای خانواده‌اش، چه برای مبارزه برای دموکراسی یا حمایت از هنر فیلمسازی - او حضور پیدا می‌کند.»
دنیرو، که در طول شش دهه فعالیت خود دو جایزه اسکار دریافت کرده است، بیشتر به خاطر 10 همکاری‌اش با مارتین اسکورسیزی، از جمله "خیابان‌های پایین شهر" (1973)، "راننده تاکسی" (1976)، "گاو خشمگین" (1980)، "رفقای خوب" (1990)، "ایرلندی" (2019) و "قاتلان ماه گل" (2023) شناخته می‌شود. او با کن غریبه نیست، اولین حضورش در آن با "خیابان‌های پایین شهر" بود و پس از آن با فیلم جنایی "روزی روزگاری در آمریکا" ساخته سرجیو لئونه در سال 1984، کمدی هجویه "چه اتفاقی افتاد" ساخته بری لوینسون در سال 2008 و ریاست هیئت داوران مسابقه در سال 2011. دنیرو اخیراً برای "قاتلان ماه گل" در کن حضور داشت، که با نه دقیقه تشویق ایستاده روبرو شد.
دنیرو در بیانیه‌ای هنگام اعلام جایزه‌اش گفت: «من احساسات بسیار نزدیکی به جشنواره فیلم کن دارم… به ویژه اکنون که چیزهای زیادی در جهان ما را از هم جدا می‌کند، کن ما را گرد هم می‌آورد - داستان‌نویسان، فیلمسازان، طرفداران و دوستان. مثل بازگشت به خانه است.»
دنیرو اخیراً در درام جنایی "شب‌های آلتو" ساخته لوینسون بازی کرد و اولین نقش تلویزیونی اصلی خود را در تریلر سیاسی نتفلیکس "روز صفر" ایفا کرد. در ادامه، او قرار است در فیلم اکشن "سرباز حلبی" ساخته برد فورمن در کنار جیمی فاکس و اسکات ایستوود، و همچنین فیلم جنایی "مرد نجواگر" ساخته جیمز اشکرافت با میشل موناهان، آدام اسکات و مایکل کیتون، نقش اصلی را بازی کند.
هفتاد و هشتمین دوره جشنواره فیلم کن از 13 تا 24 مه برگزار می‌شود.
