سی و یک نما - فریماه فرجامی چند روزی است که در کما به سر می‌برد.
سی و یک نما - فیلم هیجان‌انگیز کوین اسپیسی با نام «پیتر پنج هشت» (Peter Five Eight) برای اکران در سینماهای آمریکا انتخاب شد.
سی و یک نما - مایکل داگلاس روز سه‌شنبه در مراسم فوتوکال هفتاد و ششمین جشنواره فیلم کن در کاخ جشنواره‌ها شرکت کرد، وی در این مراسم با ظاهری آراسته و جذاب ظاهر شد.
سی و یک نما - نخل طلای افتخاری جشنواره فیلم کن امسال به مایکل داگلاس بازیگر مشهور هالیوود اهدا خواهد شد.
سی و یک نما - دنیل دی لوئیس شصت و شش ساله شد. او فقط یکی از پرکارترین و برجسته‌ترین بازیگران نسل خود و زمان ما نیست، بلکه با اعلام بازنشستگی‌اش در سال 2017 بعد از بازی در فیلم «رشته خیال» اثر پل توماس اندرسون، به یک نماد فرهنگی برجسته نیز تبدیل شد. او متر و معیاری برای تار و پود حرفه بازیگری است و آن را برای نمایش در موزه‌ی تاریخ سینمای انگلیسی زبان به نمایش گذاشته است.
"ستاره" نبودن‌اش نیز برای او نوعی زینت است که لطافت و شدت کارش را قوی‌تر و خاص‌تر می‌کند. برنده سه جایزه اسکار، چهار جایزه بفتا و سه جایزه SAGA،تعهد فیزیکی و عاطفی‌اش به هر شخصیتی که بازی کرده، کارنامه درخشانی است که از خود باقی گذاشته است. حتی آثار کم‌سروصدایش نیز دارای ظرافت و طنین‌هایی هستند که در شاهکارهای بیشتر بازیگران وجود ندارد.
مجموعه آثارش در سایت لترباکسد از محبوبیت زیادی برخوردار است، سرویس شبکهٔ اجتماعی آنلاینی که سینه‌فیل‌ها آنجا را محلی برای ارزیابی، نقد و رتبه‌بندی فیلم‌ها، مینی‌سریال‌ها و فیلم‌های کوتاه خود قرار داده‌اند. آثار دنیل دی لوئیس نیز در این سایت دارای بهترین امتیاز هستند و اغلب به فهرست‌های ساخته شده توسط کاربران راه می‌یابد و نوشته‌هایی که روی اجراهای او جریان دارد، به محبوب‌ترین نظرات این سایت تبدیل شده‌اند. در ادامه فهرستی از ده فیلم بلند او که بالاترین امتیاز را از سوی کاربران لترباکسد دریافت کرده‌اند، آورده شده است.
سی و یک نما - جشنواره فیلم کن از پوستر هفتاد و ششمین دوره خود با تصویری از کاترین دنوو، نماد سینمای فرانسه رونمایی کرد.
سی و یک نما - توهین به زنان بازیگر میانسال با کلام گستاخانه ابوالقاسم طالبی در برنامه هفت شروع شد و متاسفانه در روزهای اخیر، بی ادبانه‌تر گسترش پیدا کرده است که این‌گونه گستاخی در کلام، هیچ نسبتی با نقد و یا واکنش به یک اتفاق که می‌بایست دلیل آن واکاوی شود ندارد.
توهین اخیر به بی‌حجابی خانم‌ها کتایون ریاحی، گلاب آدینه و فاطمه معتمدآریا در مراسم خاکسپاری زنده‌یاد کیومرث پوراحمد و پیرزن و از کار افتاده خطاب کردن آنها در حقیقت توهین به جایگاه زنان میانسال و توانمندی‌های آنهاست که به غایت در جامعه فعال هستند و صرفا اهالی هنر را شامل نمی‌شوند. ما می‌بینیم که حتی در بین اعضای منتصب به دولت کنونی و نگرش‌های اصولگرایانه و سیاسیون از هر طیفی نیز، زنان میانسال فعالند.
در ادامه به بازیگران بزرگی چون مریل استریپ که نسلی جلوتر را شامل می‌شوند اما همچنان در مراسمی چون اسکار رقیب سرسختی به حساب می‌آیند اشاره‌ای نمی‌کنیم و صرفا سلبریتی‌هایی را مثال می‌زنیم که در دهه پنجم و اوایل دهه‌ی ششم، درخشان فعالیت می‌کنند و تنها چیزی که در آنها محک نمی‌خورد، سنشان است.
ضمن اینکه اکثر آنها در سال‌های اخیر یا نامزد جوایزی نظیر گلدن گلوب و اسکار و یا برنده‌ی آن بوده‌اند.
سی و یک نما – بسیاری از بازیگران تاریخ هالیوود موفقیت‌های مارلون براندو را در سینما به‌دست نیاوردند. از کار با تنسی ویلیامز روی صحنه گرفته تا بازی در فیلم‌های فرانسیس فورد کاپولا. براندو برخلاف بسیاری دیگر، دنیای داستان سرایی را به خوبی دیده بود و می‌شناخت. در این مطلب به بهانه سالگرد زادروز وی به بهترین فیلم‌های دوران حرفه‌ای مارلون براندو نگاهی انداخته‌ایم.
سی و یک نما – جان کازال بازیگر برجسته‌ی پنج فیلم نامزد اسکار که به رغم بازی‌های درخشانش در این فیلم‌ها؛ هرگز نامزد اسکار نشد صمیمی‌ترین دوست آل‌پاچینو و اولین عشق و شریک زندگی مریل استریپ بود که تا زمان مرگِ وی در کنار هم بودند.
بازیگری که با گذشت زمان و بعد از مرگش، کوتاهی در قدردانی از توانایی‌های او هر ساله بیشتر بازگو می‌شود و حالا در ماه مارس و سالگرد مرگ زودهنگامش بی‌مناسبت نیست تا از او بگوییم.
جان کازال بیشتر برای بازی در نقش شخصیت درمانده و ضعیف‌النفس فردو کورلئونه در «پدرخوانده» شناخته می‌شود. اما او قبل از بازی باورنکردنی خود در این فیلم، یک هنرپیشه چیره دست بود و تنها در پنج فیلم بازی کرد که همه آنها نامزد جایزه اسکار بهترین فیلم شدند. در طول مسیر زندگی هنری‌اش، کازال بر سر راه هر هنرمندی که قرار گرفت، به ویژه آل پاچینو و مریل استریپ، تأثیر گذاشت و با بازی‌های درخشان خود، الهام‌بخش بازیگران بی‌شماری در آینده شد.
سی و یک نما - در کتاب خاطراتش می‌نویسد که با دیدن فیلم "راننده تاکسی" مارتین اسکوسیزی، وقتی هنوز چهارده سال نداشت عاشق بازیگری شد. حتما در آن زمان باور نمی‌کرد که روزی بازیگر فیلم اسکورسیزی شود و یا شاید همان زمان اراده کرد تا اعتماد غول‌های هالیوود را به خود جلب کند حتی در نقش‌های مکمل. او هرگز در فیلم‌های رده پایین بازی نکرد و ترجیح داد در گوشه‌ی قاب بزرگان باشد تا در وسط قابی که دیده نمی‌شود.
