سی و یک نما – توماس وینتربرگ بدون شک یکی از بهترین کارگردان هایی است که آثار متمایز و خاصی را در سینما خلق کرده است. نظرگاهی که وینتربرگ از آنجا به پیرامونش می نگرد انسان جایگاهی والا و کاراکتر اصلی همه فیلم هایش است. فرقی ندارد این انسان در یک جمع خانوادگی (جشن) باشد یا در یک جمع دوستانه (کمون)، یا حتی در یک جامعه بزرگ روستایی (دور از اجتماع خشمگین) و یک جامعه بزرگ شهری (شکار) و در یک جمع جهانی (کورسک). در همه این جمع ها زندگی انسان در روبه رو شدن با مسائل دغدغه اصلی وینتربرگ است.
سی و یک نما – از دهه نود با عنوان آخرین دهه بزرگ آمریکا توصیف می کنند. دهه ای خوشبینانه که بعد از آن حملات تروریستی 11 سپتامبر، حمله به عراق و سقوط مالی 2008 اتفاق افتاد و قرن 21 را تعریف کرد. دهه نود برای سینما نیز دهه خوبی بود. به ویژه سال های 1994 و 1999 که دو سال مهم برای ساخت بزرگترین فیلم های دهه بودند، فیلم های شاخصی مانند «باشگاه مشت زنی»، «رهایی از شاوشنگ»، «ماگنولیا»، «چشمان کاملا باز و بسته»، «فارست گامپ» و فیلم های بسیار دیگر.
سی و یک نما - به دلیل تعطیلی سالن های بزرگ سینمایی در سراسر جهان، سال گذشته نتفلیکس به پناهگاه دوستداران فیلم تبدیل شد. مردم فقط با یک کلیک می توانستند همه محدودیت های دیداری را پشت سر بگذارند و به تماشای بهترین فیلم ها بنشینند. از طرفی دیگر تاخیرهایی که در انتشار فیلم های بزرگ موجود بود، نتفلیکس این امکان را ایجاد می کرد تا همه آثار دیده شوند.
سی و یک نما - وقتی به کارگردانان بزرگ دوران طلایی هالیوود می‌اندیشید، معمولا یک نام از قلم می‌افتد: ویلیام وایلر. کارگردان‌هایی مانند هیچکاک، فورد، وایلدر و ولز به دلیل نوآوری و نبوغ‌شان احترام زیادی برمی‌انگیزند، اما نام وایلر بندرت در این فهرست قرار می‌گیرد. وایلر سبک و امضای روشنی پای آثارش نداشت و مقید به ژانر خاصی نیز نبود. در عوض فیلمبرداری او طیف گسترده‌ای از فیلم‌ها را شامل می شد، و همیشه بی‌نقص و با بازی‌های واقعا عالی ساخته شده‌اند. وایلر به همراه چند کارگردان دیگر بر جوایز اسکار سلطه داشت، رکوردهایی را در دسته‌های مختلف هم برای نامزدی و هم برای برنده شدن ثبت کرد و حتی تحسین منتقدان را در خارج از آمریکا به دست آورد. بیشتر ستاره‌های بزرگی که او با آنها کار کرده بود برای فیلم دوم یا سوم بازگشتند، زیرا با وی می‌توانستند شهرت خودشان را تداوم بدهند. در اینجا ده فیلم برتر کارگردانی شده ویلیام وایلر را با هم مرور می‌کنیم.
سی و یک نما - در یکی از صحنه‌های «همشهری کین» یکی که انبار باقیمانده از چارلز فاستر کین را جستجو می‌کند، می‌گوید: "فکر نمی‌کنم هیچ واژه‌ای بتواند زندگی یک انسان را تشریح کند." بعد از این صحنه، با یک نمای نزدیک واژه‌ی «غنچه‌ی رز» در مقابل چشمانمان ظاهر می‌شود. این واژه بر روی سورتمه‌ای حک شده که در کوره انداخته شده و رنگش در شعله‌های آتش جمع شده است. این همان سورتمه‌ای است که از کین در زمان کودکی هنگام جدایی از خانواده‌اش و رفتن به مدرسه گرفته شده است. غنچه رز نماد آسایش خاطر، امید و پاکی دوران کودکی است که انسان می‌تواند تمام زندگی‌اش را صرف بازپس گرفتن آنها کند.
سی و یک نما - فیلم های عاشقانه بسیاری ساخته شده، در این لیست فیلمنامه های برتر عاشقانه 20 سال اخیر را جمع کرده ایم که برای بهترین فیلمنامه اصلی یا اقتباسی در مراسم اسکار معرفی نشده اند.
سی و یک نما - فیلم درام «تکه‌های یک زن» (Pieces of a Woman) به کارگردانی کورنل موندروتسو اولین تجربه فیلمساز در دنیای انگلیسی زبانان است. اسکورسیزی فیلم را غافلگیرانه و تجربه‌ای عمیق دانسته است.
سی و یک نما - کوئنتین تارانتینو کارگردان صاحب نام در یک لیست دست‌نویس، یازده فیلم برتر تاریخ سینما را معرفی کرده است. در این لیست وسترن «خوب، بد، زشت» (۱۹۶۶) در رتبه اول قرار دارد.
عادل متکلمی آذر / سی و یک نما - فیلم سینمایی «فقط حیوانات» (Only the Animals) تریلری هوشمندانه از کارگردان فرانسوی دومینیک مول است که داستان بهم پیوسته شش فرد متفاوت از جنوب فرانسه تا ساحل عاج را روایت می‌کند.
سی و یک نما - فیلم سینمایی «سرخ، سفید و آبی» (Red, White and Blue) آخرین ساخته استیو مک‌کویین است که در ۲۰۱۳ برای فیلم «دوازده سال بردگی» برنده اسکار بهترین فیلم شده است.
