سحر نحوی*- آتش بس 2 تکرار ایدئولوژی فمینیستی تهمینه میلانی است و این‌بار حتی با موضوعی تکراری. داستان آتش بس 2 در واقع به نحوی ادامه آتش بس 1 است تنها با بازیگرانی متفاوت، اما دیالوگ‌ها، طراحی صحنه، موضوع و محتوا و حتی جزییات کارگردانی، مشابه سری اول این فیلم است. شاید بتوان گفت تنها چند توصیه روان‌شناختی جدید نسبت به فیلم سابق اضافه شده است. چالش‌های زندگی زناشویی همان‌هاست که بود و راه‌حل‌ها و نحوه مدیریت بحث توسط مشاور نیز همان. تنها فضا و زمان است که تغییر کرده و به چند سال بعد؛ و به جای مطب مشاوره، به فرودگاه پرتاب شده است.
پویه حسینی(سی و یک نما) - "بیاموزیم همزبانی را، زبان عشق و مهربانی را، چه گربه باشیم چه بچه ی موش، خواهان مهریم و گرمای آغوش، گرمای آغوش..."
سی و یک نما- علیرضا داودنژاد حدود 13 سال قبل در پاسخ به سوالات شورای عالی انقلاب فرهنگی، نقطه‌نظراتش را نسبت به وضعیت سینما مطرح کرد، نقطه‌نظراتی که بازخوانی آن پس از سالها در اغلب نکات خواننده را به سمتی می‌برد که به نظر این مشکلات و نقطه‌نظرات همچنان به روز هستند و اغلب پیش بینی ها درباره آینده سینمای ملی به واقعیت پیوسته است.
پویه حسینی (سی و یک نما ) – و باز یک "هفت" دوستداشتنی دیگر. از یک هفته پیش از چهاردهم شهریور ماه یک هزار و سیصد و نود و سه می دانستم او می آید. می آید و غریبانه رفتن "بزرگ" را در "غریبانه" اش برایم زنده می کند. حتی با یادش هم اشک در چشمانم حلقه می زند. این حس چیزی جز سخن زیبای خودش معنی نمی دهد مبنی بر این که "هنرپیشه ای که خوب بازی می کند خوشگل جلوه می کند، و این را مردم تعیین می کنند نه تعدادِ نقش ها."
سی و یک نما- صبح 6 شهریور ماه حسن رضیانی بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون بعد از سالها دست و پنجه نرم کردن با بیماری در سن 83 سالگی چشم از جهان فرو بست. نسل بعد از انقلاب خیلی او را نمی شناسند چرا که سینمای بعد از انقلاب خیلی او را به بازی نگرفت . اما قدیمی ها "عین الهی" که می خواست "باقرزاده" باشد و در شهر به او پیشنهاداتی می شد را به یاد دارند.
سی و یک نما- "فریدون گُله" کارگردان و فیلم‌نامه‌نویس ایرانی از سینماگران مطرح ایران در اواخر دهه چهل و اوایل دهه پنجاه شمسی بود و بسیاری فیلم کَندو ساختهٔ مطرح او را آغازگر نوعی تازه از سینمای اجتماعی ایران می‌دانند.
پویه حسینی (سی و یک نما) –"درود می گم به مردم عزیز... به این همه سالی که من سر بر پای شما داشتم... این همه درود برای نسل هایی که گاهی به حرف های من گوش کردند... به رفاقت، به عزت و جوانمردی توجه کردند...ما مردم روزگار خودمون هستیم... هر آن چه داریم باید پاس بداریم... من از همان طایفه هستم... من از طایفه ی مردم هستم... من از طایفه ی مردم پایین شهر هستم... ."
