"واقعااااااا؟!":

- در حوالی 18 سالگی رسمن شروع شد. عروسک گردانی در گروه تئاتر عروسکی برای جشنواره عروسکی. بازی در نمایش. نوشتن برای برنامه ی کودک. و بالأخره بازی در تلویزیون با فعالیت در گروه کودک. به قول خودش "عضو جدایی ناپذیر خانواده ی بزرگ تلویزیون شده". جالب اینکه اولین حضورش در سینما را با یک نقش جدی تجربه کرده.در فیلم سینمایی "زیر نور ماه" رضا میرکریمی(1379) که انقدر خوب از عهده نقشش براومد که گاه فراموش میکنیم که خالق اون کارآکتر شقایق دهقان بود.اما به هر حال در ادامه عضو جدایی ناپذیر خانواده ی طنز شد. به طوری که "واقعااااااا؟!" واقعن تکیه کلامی ماندگار شد از زبان او، از زبان خانوم شیرزاد "ساختمان پزشکان" (1390)... خانم شقایق دهقان خوش آمدید به این گفتگو...

: (خنده) کارنامه ی به هم ریخته ی من... خیلی ممنونم، تشکر می کنم برای یادآوری ای که کردید. خیلی جالب و شیرین بود.

*کارگردانان ریسک نمی کنند

-  خانوم دهقان، بعد از درخشش در "زیر نور ماه" (1379) چرا بازی در نقش های جدی رو ادامه ندادید و چی شد که ورود کردید به نقش های طنز، مثل پاورچین و...؟ البته در مجموعه ی تلویزیونی "شب می گذرد" (1387) هم نقشی جدی بر عهده داشتید، و از پسِ اجرایِ نقشِ جدی هم مثل نقش های طنز با توانمندی برمیاین، اگر چه مخاطب شما رو در طنازی بیشتر دوست داره

: شما لطف دارید. بله، نقش های جدی که بازی کردم  به نسبت کارهای کمدیم خیلی کمتر بودن. من در تلویزیون کارم رو با کار کودک و بعد با کار کمدی شروع کردم و وقتی هم که به عنوان کمدین جا میفتی کمتر کارگردانی ریسک می کنه که حالا نقش جدی به شما بسپاره. یا فکر می کنه شما تواناییش رو ندارید، یا می ترسه چرا که شما الان به هر حال به عنوان کمدین شناخته شدید و ممکنه حضورتون در کار جدی تداعیه بازی های قبلیتون رو بکنه و کمتر باور پذیر باشه.

- یعنی پیش نیامده خودتون نپذیرید؟

: نه راستش.معمولن نقش هائی که به من پیشنهاد میشه کمدی است.

- پس خودتون دوست دارید نقش جدی هم بازی کنید؟

: ببینید من دوست دارم نقش خوب بازی کنم. جدی و کمدی بودنش واقعن خیلی فرق نمی کنه.

*سخت تر برای خانوم ها:

- شقایق دهقان ثابت کرده یک بازیگر زن هم می تونه محور بار طنز در یک مجموعه باشه، در خیلی کارها به ویژه در نقش خانوم شیرزاد "ساختمان پزشکان" (1390). در مورد این محوریت و چگونگی رسیدن بهش توضیح بدید.

:  اصولن کمدی کار سختیه  و برای خانوم هایی که  کار کمدی می کنن  به هر حال این کار سخت ترهم  هست تا برای آقایون. حتا میتونم از این هم جلوتر برم و بگم نه کم بلکه خانوم های کمدین خیلی کار مشکل تری روپیش رو دارن. راستش شانسی که من داشتم اینکه با گروه هایی کار کردم که خیلی باهام همکاری و همفکری کردن، و واقعن کمکم بودن. همسرم (مهراب قاسم خانی) هم معمولن نویسنده ی کارهایی بوده که من بازی کردم. من فکر می کنم حاصل یک همفکری دسته جمعیه که موجب میشه تا  یک بازیگرِ خانومِ کمدینِ هم کار قابل قبولی رو ارائه بده و من از این شانس بهره مند بودم.

"اتاق عمل" مهران مدیری:

- از حضورتون در "اتاق عمل" (1393) و همکاری مجدد با مهران مدیری بعد از هفت سال گذر از "گنج مظفر" (1386) بگید. (با توجه به این که آقای مدیری گفتن تمام بازیگران طنز ایران در اتاق عمل حضور دارن.)

: نه. من در اتاق عمل بازی نمی کنم. اصلن در این باره صحبتی هم نشده.

- دوست نداشتید در اتاق عمل حضور می داشتید؟

: راستش چرا. منتها من خُب خیلی فیلمنامه برام مهمه. و خیلی نویسنده های کار برام مهمن. گرچه به نظر من بین کارگردان هایی که به هر حال در تلویزیون خودشون رو ثابت کردن و همه کارگردان های درجه یکی هستن باز آقای مدیری حرف اول رو می زنه. منتها برای من خود این قضیه که فیلمنامه، فیلمنامه ای باشه که به دلم بشینه  مهم تره. البته باز هم تکرار می کنم که از طرف ایشون هم پیشنهادی نداشتم.

مشترک با همسرم:

- در اوایل فعالیت هنری تون نویسندگی هم کردید، به عنوان مثال در "کمربندها را ببندیم" (1383) جزو تیم نویسندگی بودید...

: بله. "باغچه ی مینو"، "کمربندها را ببندیم"، "نقطه چین" و بعضی سریال های دیگه... آخرین کاری هم که مشترک با همسرم نوشتم تله فیلم "شرف خانواده ی فاضل" بود که از طریق رسانه های تصویری توزیع شد.

- ادامه می دید نویسندگی رو؟ حوزه ی نوشتن رو دوست دارید؟

: خیلی. اگر بتونم متمرکز بشم خیلی دوست دارم. ولی سالهاست که انجام ندادم.

نمایش "اسپانیایی":

- از تجربه ی بازی در نمایش "اسپانیایی" صحبت کنید. دلیل این که بعد از سال ها مجددن تئاتر کار کردید چی بود؟ تب حضور بازیگران سینما و تلویزیون در تئاتر وسوسه تون کرد؟

: نه. راستش بهاره (بهاره رهنما) از من برای حضور در این نمایش دعوت به کار کرد . منم نمایشنامه رو می شناختم و می دونستم که نقشم چیه.و از همه مهمتر اینکه این نمایشنامه  و نقش رودوست داشتم. و به خاطر این هم که سال ها کارهای تئاتری ای که بهاره انجام داده انصافن کارهای قابل قبولی بودن، معتقد بودم انتخاب اشتباه نمی کنه. و بعد هم که با شیوا اردویی (کارگردان تئاتر) شروع کردم به کار کردن از روز اولی که با هم تمرین می کردیم واقعن آنقدر کارگردانی بود که من رو مطمئن می کرد و بهم قوت قلب می داد که دلم می خواست حتمن در این کار همکاری داشته باشم.

"پژمان" در تلویزیون و سینما:

- و کار آینده ی شما بازی در فیلم سینمایی "پژمان" خواهد بود؟

: (خنده) ایشالا. حالا ببینیم که چطور می شه. فیلم سینمائی و یا سری دوم سریال "پژمان".به هر حال امیدوارم زودتر کلید بخوره.

نوشته های ضعیف:

- گفتید نقش کمدی و جدی براتون فرقی نداره، مدیوم چی؟  به فضای نمایش و حضور نفس به نفس با تماشاگر بیشتر علاقه دارید یا عضویت ثابت در خانواده ی تلویزیون یا سینمایی بودن؟

: من واقعن مدیومی رو که بخوام کار کنم برام فرق نمی کنه. آنقدر فیلمنامه ها ضعیف هستند و اصلن نمایشنامه های خوب به دستت نمی رسن که به نظر من واقعن تلویزیونی، سینمایی یا تئاتری بودنِ خیلی مهم نیست. فقط مهم اینه که شما بالأخره یک نوشته ای رو کار کنی که حداقل آبرومند باشه و یک نقشی رو بازی کنی که جای کار داشته باشه.

سخن پایانی... احترام به شعور مخاطب:

- و سخن پایانی خانم دهقان؟

: امیدوارم که کارهای فرهنگی، حالا فرقی نمی کنه تئاتر باشه، سینما باشه و یا تلویزیون، یک ذره کیفیتشون بهتر بشه تا شاید  یک کمی مردممون رو به وجد بیاره نا بیشتر تلویزیون خودمون رو تماشا کنن، برن تئاتر ببینن، ودر سینما به تماشای فیلم بنشینن ... (خنده)

- و به نظرتون چه جوری کیفیت کارها بالا میره خانوم دهقان؟

: راستش نمی دونم! باید اول از همکارهای خودمون شروع بشه. باید کمی سطح سوادشون رو بالا ببرن.باید متوجه بشن که جامعه چی می طلبه واز طرفی هم باید  ممیزی ها کم تر بشه تا بتونیم بهتر با مخاطب ارتباط بگیریم. از همه مهمتر باید به شعور مخاطب احترام بذارن.

- از بالا بردن سطح سواد می گید... مگه به نظرتون این همه کلاس بازیگری، کلاس نویسندگی و کلاس های متفاوت هنری دیگه که کم هم نیستن تأثیر  در بالا بردن همین سطح سوادی که می فرمائید ندارن؟

: خیر متاسفانه ! اگه تأثیرگزار بودن که تا الان خروجی بهتری داشتن و یک اتفاق خوبی میفتاد . من که تا الان چیزی در این ارتباط ندیدم. متاسفانه هیچ اتفاق خاصی نیفتاده .ُ