زندهیاد طیاب از دیماه ۹۸ و پس از چکآپ در بیمارستانی در شهر وین، متوجه بیماری سخت خود شده و مراحل درمان را از همان زمان آغاز کرد. او پس از گذشت حدود شش ماه از بیمارستان مرخص شد.
طیاب متولد 1316 در تهران مستندساز، نویسنده و منتقد سینمای ایران در رشته معماری از دانشگاه فنی وین فارغالتحصیل شد اما به دلیل علاقهمندی به سینما در رشته کارگردانی سینما و تلویزیون و طراحی صحنه در دانشکده سینمایی آکادمی دولتی موسیقی و هنرهای نمایشی وین بار دیگر مشغول به تحصیل شد و در این رشته تحصیلات خود را تکمیل کرد.
او نخستین تجربه فیلمسازیاش را با سفالهای قدیمی ایران آغاز کرد و در طی این سالها به دلیل علاقهمندی به ایران تمرکز خود را روی معماری، میراث فرهنگی و بناهای تاریخی ایران گذاشت که حاصل آن تولید حدود 100 فیلم مستند است.
طیاب تنها فیلم داستانی خود را سال 1350 با نام "سوزنبان" ساخت و پس از آن دیگر به سراغ تجربه کارگردانی فیلمهای داستانی نرفت.
حاصل زحمات این هنرمند پیشکسوت تربیت دانشجویان بسیار در دانشکده هنرهای دراماتیک و تلویزیون و دانشکده علوم ارتباطات اجتماعی است که امروز در سینمای ایران مشغول به کار هستند.
وی در سالهای اخیر به چاپ کتاب فیلمهای مستند خود نیز روی آورد و کتابهای "همراه باد در دل تنهایی کویر" و "دریای پارس" را منتشر کرد.
سال گذشته و در جریان برگزاری سیزدهمین دوره جشنواره بینالمللی سینما حقیقت، ضمن نکوداشت منوچهر طیاب و نمایش آثار منتخب وی از این پیشکسوت سینمای مستند با اهدای نشان فیروزه قدردانی شد.
سی و یک نما درگذشت این هنرمند پیشکسوت را به خانواده او و جامعه هنری تسلیت میگوید.