ریحانه محمودی/ سی و یک نما_ تاریخِ امروز، میلادِ "فرهاد مهراد" را یادآوری می‌کند. هنرمندی که صدای دردمندِ عشق و صلح بود و گوش‌ها از شنیدنش سیراب نشده؛ آسمانی شد. فرهاد یگانه بود و هر وقت می‌مرد باز هم زود بود. جریانِ موسیقیِ معترض و دغدغه‌مند که درد را بداند و هواخواه مردم و جامعه باشد به برکت اندیشه و صدای استوار او شروع شد و هر چه بعد از آن آمد هرگز به کمال و کیفیت آثار او نرسید.
