او از قبل از انقلاب مادر سینمای ایران شد. مادر ستاره هایی چون "ناصر ملک مطیعی" و یا پرویز صیاد در "حسن کچل"مرحوم علی خاتمی.
مادر همیشه نگرانی که مرتب دست هایش را به هم می مالید و با دلشوره نگران بچه هایش میشد. مادر گوگوش بود در همسفر و مادر بهروز وثوقی در ماه عسل.
چه کسی باور می کرد که او برای حضور بی نظیرش در فیلم استثنایی " اجاره نشین ها" داریوش مهرجویی، مورد تقدیر و نگاه داوران قرار نگیرد؟! تصویری به یاد ماندنی از یک مادر که همیشه در ذهن ها باقی خواهد ماند.
چه کسی باورش میشد که او سه بار نامزد سیمرغ بلورین شود و آن را در دست نگیرد؟مگر مادری بهتر از او هم داشتیم؟
چه کسی شخصیت مادر رضا(زنده یاد خسرو شکیبایی) را در "خانه سبز"فراموش خواهد کرد؟
صدایش هنوز در گوشمان می پیچید که اسدالله خان را در سریال " پدرسالار" صدا میزد. مادری که مثل خیلی از مادر ها، غمش را در سینه پنهان می کرد و مثل هر مادری اشتباه بچه هایش را لاپوشانی.
مادر هفت بچه که برای هر کدام به نوعی مادری و جانفشانی داشت.
نگران ناصر بود، نگران جمال و کمال و نگران پختن آش دندونی برای بچه ی زری کوچیکه.
این همه مادری را قدر ندانستیم تا بود و حالا قدر می دانیم که جای خالی تصویر یک مادر را در خیلی از فیلم ها و سریال ها حس می کنیم.
نادره خیلی زود ازدواج کرد و زود بچه دار شد. مادر دوبلور و بازیگری که او هم سال هاست نقش مادر را در سینمای ایران به خوبی ایفا می کند. بانو ثریا قاسمی که نمی دانم چرا هرگز آن تصویری که در نقش ها از این دو مادر بازیگر دیدیم، در روابط مادر و دختریشان دیده نمیشد. انگار به نوعی خلوتشان را با ما تقسیم نمی کردند.
خانم نادره که به قول خانم مرضیه برومند" نادر" بودی...
یادت همیشه در سینمای ایران و به عنوان مادر سینمای ایران جاودانه خواهد ماند.
روزت مبارک مادر خانه های سبز سینما و تلویزیون.
